Kazimierz Burzyński (1927-2016). Nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń młodzieży w Zespole Szkół Drzewnych. Cały czas uważał się za łomżyniaka, mimo że urodził się w Zagożdżowie (dziś Pionki) koło Radomia. Chrzest przyjął w Katedrze w Łomży. Miał 14 lat, kiedy wraz z całą rodziną 22 czerwca 1941 roku został wywieziony w głąb Rosji do Kazachstanu. Przez pięć lat znosił głód, poniewierkę, poniżenia. Pochował tam babcię i dziadka. Po powrocie do kraju ukończył gimnazjum, a potem Liceum Przemysłu Drzewnego w Łomży. Od 1951 roku pracował w warsztatach tej szkoły.
W 1957 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanicznej technologii drewna, odtąd wykładał przedmioty zawodowe w „Przemyśle”. Opracował wiele programów nauczania przedmiotów zawodowych. Wydał trzy książki: podręcznik „Konstrukcje wyrobów z drewna” (1983), „Wspomnienia Sybiraka” i „Antologia sybiracka zesłańców Ziemi Łomżyńskiej”. W 39 numerze „Wiadomości Łomżyńskich” opublikował artykuł „Drzewne czasy naszej klasy”. W 1984 roku przeszedł na emeryturę. Za pracę zawodową i społeczną uhonorowany został Krzyżem Kawalerskim OOP i Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł w sierpniu 2016 roku w wieku 89 lat. Spoczął na zabytkowym cmentarzu w Łomży.
Źródło: Sędziak Henryka, Nazwiska mieszkańców ziemi łomżyńskiej, zasłużonych dla miasta i regionu na przełomie XX i XXI wieku [w:] Polszczyzna Mazowsza i Podlasia. Językowa przeszłość i współczesność Mazowsza i Podlasia, pod red. Henryki Sędziak i Doroty Czyż, Łomża, Towarzystwo Kultury Języka Zarząd Główny w Warszawie Oddział w Łomży, 2017, t. XXI, s. 58-79
