Rostkowski Saturnin

Saturnin Rostkowski (1881-1950), proboszcz Katedry Łomżyńskiej urodził się 22 IV 1881 w majątku Kruszewo  w powiecie sokólskim. We wrześniu 1898 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Sejnach, które ukończył  1.VII.1903 r. Z powodu zbyt młodego wieku musiał czekać rok na święcenia kapłańskie. Otrzymał je 10.VII.1904 r. w Warszawie. Z powodu odmowy złożenia egzaminu pisemnego z języka rosyjskiego władze państwowe nie zgodziły się na przyznanie księdzu Rostkowskiemu posady wikarego. Przegrana przez Rosję wojna z Japonią i rewolucja 1905 r. w całym cesarstwie wymusiły zmiany, które na naszych ziemiach zaowocowały wspaniałymi neogotyckimi kościołami. W tych warunkach ksiądz Saturnin otrzymał wikariat w miejscowości  Krasnybór. Wkrótce został przeniesiony jako wikary do Lachowa, Kolna i Łomży, gdzie pracował w latach 1909-1912. Następnie, jako pomocnik proboszcza trafił do Bargłowa. Tymczasem wybuchła I wojna światowa. Nasze ziemie i zamieszkujący je ludzie doznawali nieszczęść wynikających nie tylko z przesuwających się frontów, z braku żywności, chorób i zaraz, które są odwiecznymi siostrami wojny. Otóż podczas inwazji wojsk niemieckich 14.VI.1915 r. ksiądz Rostkowski został aresztowany pod zarzutem szpiegowania na rzecz Rosjan i osadzony w więzieniu w Augustowie. Pomimo że nie udowodniono mu żadnej winy, został przeniesiony na miesiąc do więzienia Margrabowo w Prusach Wschodnich, a następnie przebywał w obozach jenieckich: Szczypiorno, Guterzlob, karny obóz NeuenKirche, Fridrichsfeld. Po odzyskaniu wolności  i odbyciu dwutygodniowej kwarantanny, 14.VI .1917 r. podjął obowiązki wikariusza w Kobylinie, a następnie w Zambrowie. Wkrótce, bo 8.V.1918 r., otrzymał z rąk biskupa Antoniego Karasia probostwo w Kuczynie. Tam doprowadził do porządku zabudowania gospodarcze, w kościele wstawił poniszczone w czasie wojny okna i zakupił dzwony. Poszerzył cmentarz parafialny i zbudował budynek na szkołę. W marcu 1924 r. został przeniesiony na probostwo i dziekanat w Wysokiem Mazowieckiem. Tutaj zajął się porządkowaniem plebanii zdewastowanej przez bolszewików, powiększył i ogrodził betonowym parkanem cmentarz grzebalny oraz podjął działania, które doprowadziły do należnego stanu zniszczone zabudowania gospodarcze. Musiał ksiądz Saturnin odznaczać się gorliwością duszpasterską i sprawnością w administrowaniu parafią, bowiem zaledwie po dwóch latach, 6.IV.1926 r. zostaje nominowany proboszczem parafii katedralnej łomżyńskiej. Diecezja Łomżyńska powstała na mocy bulli Piusa XI Vixdum Poloniae Unitas z 28.X.1925 r., co miało wpływ na dalsze losy kościoła farnego w Łomży, podniesionego jednocześnie do godności katedry. W tym samym roku mianowano go kanonikiem honorowym kapituły katedralnej łomżyńskiej. 31.I.1927 r. otrzymał miano dziekana łomżyńskiego. W okresie jego posługi w Łomży zaczęto remontować dzwonnicę zniszczoną w czasie wojny przez pociski, a również przez wojsko, które rekwirując dzwony uczyniło ogromne wyrwy w murze. Zamówiono dwa dzwony, które zawieszono w dzwonnicy obok dwóch mniejszych. Przez cały rok 1927 trwała intensywna korespondencja między konserwatorem zabytków a biskupem łomżyńskim na temat konieczności przeprowadzenia remontu katedry. Proboszczem i dziekanem łomżyńskim ksiądz Saturnin był do 1.XI.1929 r. Ksiądz Rostkowski został mianowany na proboszcza łomżyńskiego przez pierwszego biskupa łomżyńskiego, Romualda Jałbrzykowskiego, który 24.VI.1926 r. został mianowany arcybiskupem wileńskim. Stolica Apostolska mianowała z tym samym dniem ordynariuszem łomżyńskim biskupa Stanisława Kostkę Łukomskiego. Nowy biskup miał nowe spojrzenie na remont katedry. Pragnął jej znacznej rozbudowy, co zmieniłoby wygląd tej czcigodnej budowli. Na to nie chciały się zgodzić ówczesne władze konserwatorskie. W tym kontekście trzeba też widzieć zmianę personalną na stanowisku katedralnego proboszcza. Od 1.IX.1929 r. ksiądz Rostkowski został administratorem parafii w Bargłowie, a od 1.XII .1930 r. prokuratorem, czyli dyrektorem administracyjnym, seminarium diecezjalnego. Podlegały mu także sprawy budowlane przy Kurii Biskupiej i administrowanie gospodarstwem rolnym, należącym do seminarium duchownego, w Marianowie. Biskup w uznaniu jego zasług 9.VI .1939 r. mianował księdza Saturnina kanonikiem generalnym w kapitule katedralnej łomżyńskiej. W latach 1944-1946 ksiądz Saturnin był proboszczem w Piekutach. Jednak stale pogarszające się zdrowie ograniczało powoli możliwości jego działania. W 1946 r. biskup Łukomski zezwolił mu na objęcie stanowiska rektora kościoła poklasztornego w Tykocinie, gdzie zmarł 6.IX.1950 r.