Stompor Józef

Stompor Józef (1922-1997)  –  polski pisarz, lekarz, żołnierz Armii krajowej i Batalionów Chłopskich, podpułkownik WP, ur.  30 maja 1922 r. w Mircu w woj. kieleckim. W 1952 r. ukończył Akademię Medyczną w Warszawie i rozpoczął pracę pod kierunkiem prof. Grucy, specjalizując się w chirurgii kostnej. Później poświęcił się leczeniu alkoholików i lekomanów. W pisarstwie interesowała go tematyka wojenna i medyczna, lokowana często w Łomży i na Ziemi Łomżyńskiej, To m.in. książki: „Niewierna”, „Narkomanka”, „Spod Łomży na Monte Cassino”, „Płonące lazarety” i inne. W sumie opublikował 16 książek. Swoją pierwszą powieść Leśne noce wydał w 1958 r. Za powieść Rozdroża miłości otrzymał nagrodę Ministra Obrony Narodowej i Wojewody Łomżyńskiego w 1985 r. Książki „Człowiek z lancetem” , „Szpital pod jodłami” i „Płonące lazarety” przetłumaczono na język niemiecki. Zmarł 18 kwietnia 1997 r.