Wolicki Cyprian Kazimierz

Cyprian Kazimierz Wolicki h. Nabram (1713-1775) proboszcz Katedry Łomżyńskiej pochodził z ziemi wieluńskiej archidiecezji gnieźnieńskiej. Po rezygnacji z prepozytury łomżyńskiej swego krewnego ks. Macieja Wolickiego otrzymał z prezenty króla Augusta III nominację na prepozyta, a biskup Antoni Sebastian Dembowski instytuował go w dniu 7 III 1738 r. na tę parafię. Wkrótce potem rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Krakowskim i uwieńczył je doktoratem z prawa kanonicznego – dyplom z dnia 23 XI 1750 r. Wcześniej już objął  urząd oficjała łomżyńskiego i był nim już 26 IV 1749 r., kiedy to otrzymał kanonię pułtuską fundi Lipa, a 5 II 1751 r. został przyjęty na koadiutora kanonii płockiej fundi Gocław, obsadzanej przez doktorów.  9 IX 1755 r. kapituła płocka zażądała, aby wypełniał obowiązki penitencjarza, do których zobowiązany był posiadacz tej kanonii Karol Kreni, wobec stałej nieobecności tego ostatniego. Biskup Antoni Dembowski, który został ordynariuszem we Włocławku w 1752 r., ściągnął go do Włocławka, gdzie został archidiakonem pomorskim i oficjałem rezydującym dla tej części diecezji w Gdańsku. Cyprian Wolicki 14 IV 1766 r. otrzymał prekonizację na biskupa tytularnego Synopy i sufragana włocławskiego. Zmarł 16 V 1775 r.