Wolicki Maciej

Maciej Wolicki h. Nabram (1694 – ok. 1760) z ziemi wieluńskiej – kanonik chełmski, kustosz olkuski i prepozyt łomżyński (1720-1738), z prezenty króla Augusta II instytuował go na beneficjum łomżyńskie po śmierci Ciotuskiego biskup Ludwik Załuski 9 III 1720 r.. Święcenia kapłańskie przyjął  w Krakowie z rąk sufragana krakowskiego Michała Szembeka w 1718 r. W 1720 r. był już kanonikiem chełmskim. Stale rezydował w Łomży, prowadził sam gospodarstwo proboszczowskie i czynił niewielkie naprawy w kościele. Już 1 X 1737 r. prezentował na prepozyturę szpitalną Św. Ducha w Łomży Cypriana Wolickiego – swego bratanka, kleryka mniejszych święceń, a 7 III 1738 r. zrezygnował z prepozytury łomżyńskiej, prawdopodobnie po otrzymaniu prałatury kustosza w kapitule kolegiackiej olkuskiej.  Jego krewny Andrzej Wolicki był mansjonarzem łomżyńskim i proboszczem w Piątnicy; zmarł w 1733 r. i posiada tablicę nagrobkową w katedrze łomżyńskiej z herbem Nabram.”