Kucharzewski Jan

Kucharzewski Jan, premier Polski w latach 1917-1918, historyk, prawnik, polityk. Urodzony 27 maja 1876 r. w Wysokiem Mazowieckiem. W latach 1886-1894 uczęszczał do Gimnazjum w Łomży, które ukończył ze złotym medalem. Cztery lata później ukończył Wydział Prawny Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie ekonomię polityczną i socjologię w Berlinie. Od 1906 r. pracował jako znany adwokat. W latach 1914-1917 przebywał w Szwajcarii, gdzie uprawiał publicystykę wspierającą sprawę polską. W 1917 roku wrócił do kraju i uznając znaczenie aktu 5 listopada, stał się zwolennikiem związania się z państwami centralnymi. Był pracownikiem Rady Departamentu Spraw Politycznych Tymczasowej Rady Stanu. Zaczął pracować w administracji podległej, stworzonej przez Niemców, Radzie Regencyjnej. Od 26 XI 1917 do 27 II 1918 roku pełnił funkcję premiera rządu powołanego przez tę Radę. Ponownie objął tę funkcję 2 X 1918 roku, ale ustąpił po tygodniu. W niepodległej Polsce wycofał się z działalności politycznej i postanowił skupić się na publicystyce i pisarstwie historycznym. W okresie międzywojennym doradca przy Radzie Ministrów i MSZ, następnie zajmował się działalnością naukową i publicystyczną. W czasie II wojny światowej przebywał w USA, gdzie wielokrotnie zabierał głos na rzecz Polski, z pozycji antysowieckich i antykomunistycznych (1942–1952). Prezes Polskiego Instytutu Narodowego w Nowym Jorku. Członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Jako historyk zajmował się głównie dziejami Rosji i Polski w XIX i XX w. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego I polskiej Akademii Umiejętności (od 1926 członek-korespondent, od 1936 członek czynny). Autor wielu publikacji o charakterze politycznym, historycznym, socjologicznym. 2 maja 1923 r. odznaczony Krzyżem komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Przyjechał w dn. 2-3 lipca 1922 roku do Łomży na zjazd uczniów, którzy przed rokiem 1915 uczęszczali do łomżyńskiego gimnazjum. Wziął udział w mszy inaugurującej zjazd, a celebrowane w Katedrze przez biskupa Romualda Jałbrzykowskiego. Następnie, w sali gimnazjum męskiego przy ul. Bernatowicza odbyło się spotkanie koleżeńskie z udziałem ok. 200 osób. Przemówienie wygłosił m.in. Jan Kucharzewski. Jego przemówienie, trwające prawie godzinę, zawierało wiele dat i faktów mało znanych Łomżyniakom, a sięgających wieku X, kiedy to Bolesław Chrobry wzniósł kościół św. Wawrzyńca. Swój odczyt zakończył okrzykiem na cześć zmartwychwstałej Polski. Podczas tego zjazdu postanowiono powołać dożycia organizację pod nazwą „Stowarzyszenie Łomżan”. Jan Kucharzewski zmarł 4 lipca 1952 r. w Nowym Jorku.