Niechciał Elżbieta

Niechciał Elżbieta (1939-2017) – jedna z założycielek i wieloletnia prezes Oddziału Koszalińskiego Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej. Ukończyła m.in. Szkołę Podstawową Nr 6 w Łomży. Życzliwa, przyjazna, dobrego serca, ale mocna w postanowieniach. Ze wspomnień przyjaciół: „Dobra byłaś i sercem i rozumem. Daję na to świadectwo, bo żyłem w pobliżu. Mieliśmy wspólne początki harcerstwa, a Ty, Elu, pozostałaś wierna przyrzeczeniu harcerskiemu. Kiedy to było możliwe, stałaś się wzorową harcerką, co potwierdziłaś aktywną postawą w Łomży i Warszawie, działając w hufcu Praga – Południe. Wybrałaś studia pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim, a po ich ukończeniu zdecydowałaś się na Koszalin. Tajemnica: serce, czy rozum? Jedno jest pewne: to był dobry wybór. Spełnienie zawodowe poprzez aktywność w działalności dydaktyczno-wychowawczej. Ela przyczyniła się do utworzenia Izby Dziecka w Koszalinie.
Osiągnięcia zawodowe nie przeszkodziły w stworzeniu nowej, dobrej rodziny. Rodzina trwa ponad pięćdziesiąt lat. Dzieci także wspaniale: Milka z mężem Tadeuszem szefują Fundacji „Jaś i Małgosia” i prowadzą Dom Pomocy „Pegaz” w Manowie. Przemek z żoną Gabrysią są podporą firmy „Wrotniewscy”. Ela jest Łomżynianką. Wprawdzie urodziła się w Warszawie, ale jest Łomżynianką jak rzadko kto. Prawie trzydzieści lat temu spowodowała utworzenie Oddziału Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej w Koszalinie, była wieloletnią Panią Prezes i cały czas wierną przewodniczką łomżyniaków. Prezesi się zmieniali, a Ela trwała i działała Jej magia. Nawet jak nie mówiła, to wyczuwało się Jej obecność. Jako obecny prezes Oddziału to potwierdzam. No bo kto by wymyślił majówki ze Świętem Flagi, spotkania i pikniki w Cewlinie, uroczyste spotkania opłatkowe właśnie tutaj, wycieczki zagraniczne. Ela zainspirowała spotkania koleżeńskie absolwentów Liceum Ogólnokształcącego w Łomży – matury „57 + ’58”. Spotykaliśmy się każdego roku i chcemy to kontynuować. Możesz, Elu, powiedzieć, ze miałaś spełnione życie, a my mieliśmy szczęście być z Tobą. We wdzięcznej Pamięci zachowamy Twoje Wielkie Serce!”.