Samsel Edward Eugeniusz

Samsel Edward Eugeniusz (1940 – 2003), ks. biskup pomocniczy łomżyński w latach 1982-1992, biskup pomocniczy ełcki w latach 1992-2000, biskup diecezjalny ełcki w latach 2000 do śmierci w 2003 r. Doktor teologii, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży w latach 1982-1983. Urodził się 2 stycznia 1940 w Myszyńcu. Kształcił się w szkole średniej w Szczytnie. W latach 1958–1964 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Święcenia prezbiteratu otrzymał 23 maja 1964 r. w Katedrze Łomżyńskiej z rąk ordynariusza diecezji, bp. Czesława Falkowskiego. Od 1965 studiował nauki biblijne na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie w 1969 uzyskał magisterium. Następnie odbył studia z biblistyki na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie, które ukończył w 1972 ze stopniem doktora teologii biblijnej na podstawie dysertacji Kościół jako wspólnota świętych według św. Pawła. W latach 1972–1973 pogłębiał specjalizację w Szkole Biblijnej i Archeologicznej w Jerozolimie. W latach 1964–1965 był wikariuszem w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołakach Kościelnych, a w 1965 w parafii Przemienienia Pańskiego w Poświętnem. W latach 1975–1980 pełnił funkcję moderatora Diecezjalnego Ośrodka Powołań Kapłańskich i Zakonnych, ponadto od 1976 zajmował stanowisko egzaminatora prosynodalnego, a od 1979 należał do diecezjalnej komisji liturgicznej. W 1980 został spowiednikiem łomżyńskich sercanek. W 1980 został ustanowiony kanonikiem honorowym, a w 1981 kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej łomżyńskiej. W Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży był w latach 1973–1974 prefektem, w latach 1974–1982 ojcem duchownym, a w latach 1982–1983 – rektorem. W latach 1973–1992 prowadził w nim wykłady z Pisma św. oraz lektoraty z języka włoskiego i języka francuskiego. Wykłady z Pisma św. podjął także w seminariach duchownych w Ełku w latach 1992–1998 i w Grodnie w latach 1994–1998. Był również wykładowcą w punkcie konsultacyjnym Akademii Teologii Katolickiej w Suwałkach. Zajmował stanowisko rektora Instytutu Teologicznego Diecezji Ełckiej. Był redaktorem pierwszych dziesięciu tomów „Studiów Teologicznych Białystok-Łomża-Drohiczyn”. 17 maja 1982 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej ze stolicą tytularną Montecorvino. Święcenia biskupie otrzymał 30 maja 1982 w katedrze św. Michała Archanioła w Łomży. Udzielił mu ich miejscowy biskup diecezjalny Mikołaj Sasinowski w asyście bpa Tadeusza Zawistowskiego, biskupa pomocniczego łomżyńskiego i Edwarda Ozorowskiego, biskupa pomocniczego w Białymstoku. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Spes unica” (Jedyna nadzieja). W w latach 1982–1992 piastował urząd wikariusza generalnego diecezji. W 1984 został mianowany prałatem-kustoszem, a w 1987 prałatem-archidiakonem łomżyńskiej kapituły katedralnej. 25 marca 1992 r., podczas reorganizacji podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Polsce, został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego nowo utworzonej diecezji ełckiej. W diecezji sprawował urząd wikariusza generalnego, a ponadto był moderatorem wydziału katechetycznego, członkiem kolegium konsultorów i rady kapłańskiej. Pełnił funkcję moderatora II synodu plenarnego diecezji ełckiej. W 1992 został ustanowiony prepozytem kapituły katedralnej ełckiej. 16 listopada 2000 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji ełckiej. Ingres do katedry w Ełku odbył 16 grudnia 2000. W Episkopacie Polski był przewodniczącym Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, delegatem ds. nowych ruchów katolickich, asystentem kościelnym Rady Ruchów Katolickich, wiceprzewodniczącym Komisji ds. Powołań Kapłańskich, a także członkiem Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, ds. Duchowieństwa, ds. Seminariów Duchownych, ds. Trzeźwości, ds. Wydawnictw Katolickich, ds. Zakonnych. Uczestniczył w spotkaniach Zespołów Biskupów Polski i Litwy ds. Kontaktów Wzajemnych. W 1995 był współkonsekratorem podczas skary biskupa diecezjalnego Kopenhagi Czesława Kozona. Zmarł 17 stycznia 2003 w Klinice Kardiologii w Białymstoku w następstwie przebytych trzech zawałów serca. Pochowany został 19 stycznia 2003 w tymczasowej krypcie biskupów ełckich w katedrze w Ełku.