Zawistowski Tadeusz Józef

Zawistowski Tadeusz Józef (1930-2015) – biskup pomocniczy łomżyński w latach 1973-2006, polski duchowny rzymskokatolicki, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży, biskup senior diecezji łomżyńskiej. Urodził się 16 stycznia 1930 w Sztabinie. Nauki na poziomie szkoły średniej pobierał w Sztabinie, gdzie po zakończeniu II wojny światowej miejscowy proboszcz zorganizował klasy gimnazjalne, w Gimnazjum Księży Salezjanów w Różanymstoku, w Augustowie, a także w Gimnazjum i Liceum Humanistycznym im. Mikołaja Kopernika w Grajewie, gdzie w 1950 złożył egzamin dojrzałości. W latach 1950–1955 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 lipca 1955 w Łomży biskup diecezjalny Czesław Falkowski. W latach 1956–1961 studiował filologię klasyczną na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Unuiwersytetu Lubelskiego. Studia ukończył z magisterium. W latach 1955–1956 pracował jako wikariusz w parafii św. Stanisława Biskupa w Kobylinie. Od 1961 do 1962 był duszpasterzem w parafii św. Jakuba w Sztabinie. W 1967 został ustanowiony diecezjalnym duszpasterzem inteligencji technicznej i twórców kultury, a w 1971 objął funkcję sędziego prosynodalnego. Zajmował stanowisko sekretarza Rady Kapłańskiej. W 1971 został obdarzony godnością kanonika honorowego kapituły katedralnej w Łomży. Od 1962 do 1990 był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży. Prowadził zajęcia z języka łacińskiego, a później także z języka greckiego. W łomżyńskim seminarium w latach 1969–1970 pełnił funkcję prefekta, a w latach 1970–1973 sprawował urząd rektora. 12 maja 1973 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej ze stolicą tytularną Hospita. Prekonizowany został 14 maja 1973. Święcenia biskupie otrzymał 29 czerwca 1973 w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Udzielił mu ich papież Paweł VI w asyście arcybiskupów Agostina Casarolego i Bernardina Gantina. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Laus Deo – pax hominibus” (Chwała Bogu – pokój ludziom). 20 czerwca 1973 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii diecezjalnej był przewodniczącym Wydziału Duszpasterskiego, przewodniczącym Wydziału Personalno-Administracyjnego, dyrektorem Wydziału ds. Zakonnych i moderatorem kurii. Wszedł w skład Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów. W latach 1982–1983 pełnił funkcję administratora diecezji. W 1973 został prałatem-archidiakonem łomżyńskiej kapituły katedralnej. 11 lutego 2006 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z pełnienia obowiązków biskupa pomocniczego diecezji łomżyńskiej. W ramach Episkopatu Polski był członkiem Komisji ds. Duchowieństwa, Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu i Komisji ds. Duszpasterstwa Rolników. Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego włocławskiego Romana Andrzejewskiego (1981) oraz biskupów pomocniczych łomżyńskich: Edwarda Samsela (1982) i Tadeusza Bronakowskiego. (2006). Zmarł 1 czerwca 2015 w Łomży. 5 czerwca 2015 został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sztabinie, w grobowcu rodzinnym, razem z rodzicami.