Jagodowicz Mateusz

Jagodowicz Mateusz, ks., proboszcz łomżyński. Doktor obojga praw, protonotariusz apostolski, był przez wiele lat, aż do śmierci biskupa notariuszem kurii królewicza Karola Ferdynanda. 23 II 1641 r. otrzymał kanonię pułtuską fundi Laś i zatrzymał ją do końca życia. W 1642 r. bp Karol Ferdynand wysłał go do Rzymu, w celu załatwienia formalności związanych z objęciem biskupstwa płockiego. Kanonikiem katedralnym płockim fundi Gocław został Mateusz 6 IX 1652 r., a przysięgę na zachowanie statutów złożył dopiero 27 XII tegoż roku. Prepozyturę łomżyńską, po rezygnacji J. Krajewskiego, objął Jagodowicz 26 IV 1645 r., a zrezygnował z niej 19 II 1658 r. Na czas jego rządów w parafii łomżyńskiej przypadł najazd szwedzki i zniszczenia jakim podległa Łomża i jej okolice jesienią i zimą 1655/1656, kiedy to miasto zostało spalone i prawie zrównane z ziemią. Ucierpiał zapewne, chociaż nieznacznie, także kościół parafialny, jak świadczą o tym prace prowadzone w farze przez jego następcę Mikołaja Opackiego. W połowie lutego 1657 r. wojska elektora Brandenburskiego i Bogusława Radziwiłła zniszczyły Piątnicę i jej okolice. Jagodowicz w latach 1646-50 prowadził z mieszczanami łomżyńskimi spory o dziesięciny rozstrzygane przez sądy królewskie. Po objęciu urzędu oficjała i wikariusza generalnego w archidiakonacie warszawskim posiadał w kapitule warszawskiej kanonię i probostwo Najświętszej Marii Panny na Nowym Mieście w Warszawie Ks. Mateusz Jagodowicz zmarł przed 3 VIII 1666 r.