Kalinowski Stanisław

Kalinowski Stanisław (1908-2003) – pedagog, harcerz, społecznik. Urodził się w Łomży 21 listopada 1908 r.  Podczas I wojny światowej przebywał wraz z rodziną na kilkuletnim wygnaniu w Kijowie. Jako 10-letni chłopiec powrócił do Łomży. Podjął naukę w prywatnym gimnazjum „Unitas”, a następnie – w 1919 r – w Państwowym Gimnazjum Męskim. W wieku 13 lat wstąpił do harcerskiej drużyny gimnazjalnej im. T. Kościuszki. W maju 1927 uzyskał świadectwo dojrzałości, a jesienią tegoż roku podjął studia polonistyczne w Uniwersytecie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Po obronie pracy magisterskiej uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie filologii polskiej. Utrzymywał cały czas kontakty z harcerstwem łomżyńskim, działał w sekcji teatralnej Akademickiego Koła Łomżan. Tuz przed II wojną światową ożenił się z łomżynianką Janiną Bulakówną. Podjął pracę pedagoga w Warszawie i Pułtusku. Od pierwszych dni okupacji w Warszawie uczestniczył w tajnym nauczaniu. W następnych latach wykładał w szkołach Śląska, a w końcu lat 40. został przeniesiony do warszawy, gdzie pełnił obowiązki koordynatora prac wizytatorów szkół przemysłowych i zespołów opracowujących programy nauczania specjalistycznego. Działalność z tym związaną kontynuował do przejścia na emeryturę w 1974 roku.  Po powołaniu Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej w 1958 r. stał się jego członkiem, uczestniczył też w formowaniu Drużyny harcerzy Weteranów Ziemi Łomżyńskiej. Uhonorowany m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką ZNP za tajne nauczanie, Złotą Odznaką ZNP, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł 28 grudnia 2003 r. Spoczął na warszawskich Powązkach.