Skorobohaty – Jakubowski Jan

Skorobohaty-Jakubowski Jan (1878-1955) , ps. „Dziadek”, „Fogel”, „Jur”, „Kaczmarek”, „Jan Kaczmarek”, „Mohort”, „Rafał”, „Selim”, „Skupień”, „Topór”, „Truszkowski”, „Vogel” . Urodził się 4 lipca 1878 w Łomży w rodzinie urzędnika Komory Celnej – generał brygady, tymczasowy Delegat Rządu na Kraj od 25 maja do 14 grudnia 1940 r. Odznaczony Orderem Orła Białego. W latach 1914-1917 walczył w Legionach Polskich, później w II Korpusie Polskim. W latach 1919-1920 przebywał na Syberii. Od września 1922 był dowódcą 43 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. 8 grudnia 1922 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 13 Dywizji Piechoty w Równem. Rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych z 8 maja 1926 r. przeniesiony został, w korpusie oficerów piechoty, do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 3 Brygady Ochrony Pogranicza w Wilejce. W listopadzie 1927 przeniesiony został z KOP do kadry oficerów piechoty z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Z dniem 31 lipca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku.  Został osadnikiem wojskowym w kolonii Szwoleżerów (osada Żuków,  gmina Klewań, pow. rówieński. Pełnił funkcję II wiceprezesa Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej. Do końca lat 30. był prezesem Zarządu Głównego Związku Sybiraków. Do 1939 działał w komitecie redakcyjnym organu prasowego tej organizacji, czasopisma „Sybirak”. W 1939 wziął udział w kampanii wrześniowej, w której wydawał rozkazy nie strzelania do sowieckiego agresora, udało mu się także jako jedynemu ze swojego oddziału wyjść z sowieckiej niewoli i przedostać się na Zachód. W 1940 został wysłany przez Władysława Sikorskiego z misją do okupowanej Polski. Od 1942 był komendantem rezerw krajowych Komendy Głównej Armii Krajowej. Karierę wojskową rozpoczynał od stopnia chorążego 29 września 1914 r. aż po  generała brygady 1 października 1944 r. Zmarł 12 listopada 1955 r. w Białymstoku. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (pośmiertnie w 1955 r.), Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1938), Krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości oraz czterokrotnie (po raz pierwszy w 1921 r.) – Krzyżem Walecznych.