Jasiewicz Wincenty Adam

  1. Strona główna
  2. /
  3. My z Łomży [E...
  4. /
  5. Jasiewicz Wincenty Adam

Jasiewicz Wincenty Adam (1891-1941) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego II RP. Urodził się 24 grudnia 1891 r. w Łomży. Jego rodzicami byli Stanisław herbu Rawicz (1850-1917) i Jadwiga Dunin-Brzezińska herbu Łabędź (1870-1956). Był uczniem  Korpusu Kadetów w Pskowie i w Połocku. W 1912 roku jako podporucznik kawalerii ukończył Wojskową Szkołę Kawalerii w Elizawietgradzie. W 1917 roku, po rewolucji lutowej wstąpił do I Korpusu Polskiego generała porucznika Józefa Dowbor-Muśnickiego, w którym objął dowództwo 1 szwadronu 2 Pułk Ułanów. Szwadronem dowodził do 30 czerwca 1918 roku, kiedy to rozwiązana została Dywizja ułanów. Od 12 listopada 1918 roku ponownie znalazł się w szeregach 2 Pułku Ułanów. W Łodzi zorganizował 1 szwadron pułku. 17 grudnia 1918 roku, w stopniu rotmistrza, został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego. 15 stycznia 1919 roku na czele 1 szwadronu wyjechał do Ostrowi Mazowieckiej, gdzie podporządkowany został dowódcy Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Następnie jego szwadron przetransportowany został do Chełma i wcielony do Grupy generała Majewskiego, a później Grupy generała Śmigłego-Rydza. 24 lutego 1919 roku wyróżniony został w rozkazie szefa Sztabu Generalnego WP za walki w okolicy Perespy. W maju 1919 roku wycofany wraz ze swoim szwadronem z frontu do Zamościa. 4 maja 1919 roku wymieniony został w rozkazie pochwalnym podpisanym przez dowódcę Grupy, generała porucznika Teofila Babiańskiego. Pod koniec czerwca 1919 roku pierwszy szwadron przeszedł do Żółkwi i Bodów, gdzie dołączył do macierzystego pułku. 16 lipca 1919 roku został zatwierdzony z dniem 28 czerwca 1919 roku na stanowisku dowódcy Szwadronu Zapasowego 2 Pułku Ułanów. Od lipca 1919 roku walczył z 2 Pułkiem Ułanów w składzie III Brygady Jazdy generała Jana Sawickiego. 5 czerwca 1920 roku, w czasie walk z oddziałami 1 Armii Konnej pod wsią Ozierna, przejął od pułkownika Adolfa Waraksiewicza dowództwo 2 Pułku Ułanów. Od 1 sierpnia 1920 roku na czele pułku walczył w składzie VIII Brygady Jazdy. 13 sierpnia 1920 roku pod wsią Milewo dowodzona przez niego jednostka rozbiła sowiecki 29 Pułk Strzelców. Swój udział wojnie z bolszewikami zakończył w październiku 1920 roku zagonem na Korosteń. Po zakończeniu działań wojennych pozostał na stanowisku dowódcy 2 Pułku Ułanów Grochowskich, którego pokojowym garnizonem były Suwałki. W marcu 1930 roku mianowany został dowódcą 10 Brygady Kawalerii, której dowództwo mieściło się w garnizonie Rzeszów. Obowiązki dowódcy pułku przekazał pułkownikowi dyplomowanemu Józefowi Smoleńskiemu. W 1937 roku, gdy podjęte zostały decyzje o przekształceniu 10 Brygady Kawalerii w jednostkę pancerno-motorową, przeniesiony został na stanowisko zastępcy dowódcy Nowogródzkiej Brygady Kawalerii w Baranowiczach. Miał ośmioro rodzeństwa: Aleksander Jakub (1890-1951), Edward (1894-1920), Eugeniusz (1895-1992), Julia (1896-1978), Jerzy (1900-1979), Kazimiera (1904-1974), Stefania (1907-1939), Konstanty (1910-1922). Najstarszy z rodzeństwa Aleksander Jakub ożenił się ze Stefanią Szydłowską (primo voto Fyuth), z którą miał dwie córki Jadwigę i Irenę, żonę Stanisława „Miedza” Tomaszewskiego. Jadwiga w 1948 roku poślubiła Rajmunda Kaczyńskiego. W 1921 roku zawarł związek małżeński z Kornelią Zoe Skupiewską (córką Lucjana Skupiewskiego, burmistrza Bukaresztu z 1923). Miał z nią synów: Lucjana (1922-2005), historyka i ekonomistę, zamieszkałego w Kanadzie; Stanisława (1925-1992), technologa, zamieszkałego w Kanadzie; Marię Adama (ur. 1930), ekonomistę, zamieszkałego w Warszawie – który w 1940 r., dzięki interwencji dyplomatów rumuńskich, przedostał się z okupowanej przez Sowietów wschodniej Polski do Rumunii, do swojego dziadka. Na początku sierpnia 1939 roku pułkownik Jasiewicz skierowany został na leczenie w Rumunii. Z powodu choroby nie wziął udziału w kampanii wrześniowej. 27 listopada 1941 roku zmarł w Bukareszcie. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu katolickim. Został uhonorowany m.in.: Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem zasługi, Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem Komandorskim Orderu Korony Rumunii oraz  Medaille Interalliee. Źródło: wikipedia.