Markiewicz-Dowbor Władysław Wincenty

Markiewicz-Dowbor Władysław Wincenty (1883-1940) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego. Dr medycyny, chirurg, ofiara Zbrodni Katyńskiej.  Urodził się 15 grudnia  1883 r. w Łomży. Był synem Wiktora i Stanisławy z Michałowskich. Absolwent  Uniwersytetu Charkowskiego. W 1910 roku uzyskał dyplom lekarski.  Podczas I wojny światowej w szeregach Armii Polskiej we Francji. Po powrocie do kraju pełnił służbę w 13 Dywizji Piechoty, a następnie w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu na stanowisku starszego lekarza szkoły, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym VIII Batalionu Sanitarnego w Toruniu i Szpitalu Wojskowym w Ciechocinku. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 16. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy, a 31 marca 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. Później był komendantem Szpitala Obszaru Warownego „Wilno” w Wilnie. 12 marca 1933 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. W czerwcu 1934 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego Korpusu Ochrony Pogranicza. Swoje obowiązki wykonywał w Dowództwie KOP w Warszawie przy ul. 6 sierpnia 35. W maju 1938 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Mianowskiego 3 m. 2. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Do wiosny 1940 roku przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku. Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 roku został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym Za ę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką Honorową Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia. Zamordowany wiosną 1940 r. w Charkowie.  Źródło: wikipedia.