Dziarski Janusz

Dziarski Janusz (1920-2008) – wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej w latach, prezes Oddziału Warszawskiego TPZŁ (1980-1994). Urodził się 27 listopada 1920 r. w Łomży. Ukończył Szkołę Ćwiczeń Seminarium Nauczycielskiego i należał do działającego przy niej zastępu zuchów. Gdy podjął naukę w gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Łomży, stał się również członkiem I Drużyny Kościuszkowskiej ZHP. Przyrzeczenie harcerskie złożył w 1932 r. W 1935 r. był uczestnikiem pamiętnego Światowego Zlotu Młodzieży w Spale. W 1938 r. został członkiem Samodzielnego Zastępu Żeglarskiego w Łomży. Podczas II wojny światowej zaangażowany w działalność konspiracyjną Armii Krajowej. Następnie szkolił się w Riazaniu i od wojny znalazł się w szeregach Ludowego Wojska polskiego, gdzie został zawodowym oficerem. Jako inwalida przeszedł po wysłudze lat w stan spoczynku. Do Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej wstąpił wraz ze swoją żoną Hanną Zawadzką-Dziarską 6 października 1970 r. w Koszalinie, gdzie wówczas mieszkali. Po przeprowadzce do Warszawy, Janusz Dziarski kierował oddziałem TPZŁ przez 14 lat i 48 dni, do końca grudnia 1984 roku. Był też wiceprezesem Zarządu Głównego TPZŁ.  Dbał przede wszystkim o zachowanie danych historycznych dotyczących Łomży, Ziemi Łomżyńskiej i TPZŁ.  Jest autorem opracowania „Prywatne Polsko-Żydowskie Gimnazjum Koedukacyjne doktora Szymona Goldlusta 1916-1940” Dbał o pomięć o zmarłych koleżankach i kolegach, prowadząc listę adresowa grobów Zmarłych w Warszawie łomżyniaków; sam zanosił każdego 1 listopada znicze m.in. na grób swojego poprzednika, Stanisława Bagińskiego. Po zakończeniu kadencji nie chciał pełnić funkcji w zarządzie oddziału, ale angażował się w jego pracę. W listopadzie 2007 r. uczestniczył w posiedzeniu oddziałowej komisji rewizyjnej. Bardzo angażował się w kierowanie harcerstwem. Zaliczał się do współtwórców Drużyny Harcerzy-Weteranów Harcerzy Ziemi Łomżyńskiej im. Leona paliwody. Czynnie uczestniczył w kolejnych zlotach i spotkaniach drużyny. W 1994 r. złożył zobowiązanie instruktorskie, uzyskując w kolejnych latach stopień podharcmistrza i harcmistrza. Komendantem drużyny był do 1999 roku.   Odznaczony m.in. Krzyżem kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem walecznych i Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Za Zasługi dla ZHP z Rozetą i Mieczami. Zmarł 25 marca 2008 roku. Pogrzeb odbył się 28 marca 2008 r. na Powązkach Wojskowych, z asystą wojskową i pocztem sztandarowym TPZŁ, po Mszy św. Katedrze Polowej Wojska Polskiego. (Andrzej Bebłowski)