Plebański Lubomir

Plebański Lubomir (1912-1999) – ekonomista, Harcerz Rzeczypospolitej. Urodził się 14 czerwca 1912 r. w Rutkach.  Ojciec Tomasz był wieloletnim kierownikiem Szkoły Powszechnej Nr 4 przy ul. Giełczyńskiej w Łomży. Mieszkanie w szkolnym budynku było miejscem kontaktowym i azylem dla ukrywających się żołnierz podziemia. Lubomir Plebański do ZHP wstąpił w wieku 10 lat. Był uczniem Gimnazjum Męskiego im. T. Kościuszki.  Należał do drużyny im. kpt. Franciszka Pększyc-Grudzińskiego. W latach 1925/26 był drużynowym. W 1926 uczestniczył w obozie w Morgownikach, a w 1927 – w obozie dla drużynowych nad Wigrami, zorganizowanym przez Mazowiecką Chorągiew ZHP. W 1930 r. podjął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Mimo tego nadal utrzymywał ścisłe kontakty z harcerstwem łomżyńskim. Podczas studiów ożenił się z Adelajdą Regulską – córką dyrektora Średniej szkoły Handlowej w Łomży. Po studiach został pracownikiem jednego z banków i kontynuował ją aż do przejścia na emeryturę w 1978 roku. W czasie II wojny światowej – czynnie uczestniczył w ruchu oporu, walczył w Powstaniu Warszawskim. Na początku lat 80. XX w. – współtwórca Drużyny Harcerzy – Weteranów Ziemi Łomżyńskiej im. Leona Kaliwody w porozumieniu z ówczesnym komendantem Hufca ZHP w Łomży, Józefem Babielem. Od chwili powstania do 6 lutego 1988 r. – pierwszy drużynowy – komendant DWHZŁ.  Drużyna liczyła wówczas 84 weteranów. W 1984 r. został odznaczony Krzyżem Za Zasługi dla ZHP. Uzyskał stopień Harcerza Rzeczpospolitej i godność Zasłużony Weteran Harcerstwa Łomżyńskiego. Zmarł 2 stycznia 1999 r.; spoczął na warszawskich Powązkach obok żony Adelajdy.