Kaczyński Rajmund

Kaczyński Rajmund  (1922-2005) – ojciec polskich polityków Lecha i Jarosława Kaczyńskich, mąż Jadwigi z Jasiewiczów  Kaczyńskiej. Porucznik Wojska Polskiego, uczestnik powstania warszawskiego, inżynier, nauczyciel akademicki Politechniki Warszawskiej. Pseudonim „Irka”.  Urodził się 1 września 1922 r. w Grajewie.  Był synem urzędnika kolejowego Aleksandra Kaczyńskiego (1890–1956) oraz Franciszki ze Świątkowskich (1893–1960). Ojciec pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Pomian, wywodzącej się z Kaczyna Starego i Kaczyna Herbasów na Podlasiu. Dziad Rajmunda po mieczu był oficerem carskiej armii, zasłużonym w wojnie turecko-rosyjskiej. Miał majątek w okolicach Łomży. Matka pochodziła z rodziny ziemiańskiej z okolic Odessy. Rodzice Rajmunda Kaczyńskiego osiedli w Grajewie tuż po ślubie. Tam też urodziły się ich dzieci, z których dwoje zmarło w młodości: czteroletni Piotr zmarł w 1924 i studentka Uniwersytetu Warszawskiego Jadwiga zmarła w 1938 r.Na zabytkowym cmentarzu w Łomży spoczywa Aleksander Dunin-Brzeziński i jego żona Julia – pradziadowie Lecha i Jarosława Kaczyńskich ze strony ich matki. Córka Aleksandra i Julii Dunin-Brzezińskich Jadwiga, wyszła za mąż za ppłk. Stanisława Jasiewicza, służącego w 17. pułku dragonów wołyńskich, który stacjonował wówczas w Łomży. Mieszkał on już w naszym mieście od 30 lat. Małżeństwo Jasiewiczów miało dziewięcioro dzieci. Ich najstarszy syn, Aleksander Jasiewicz, to w prostej linii dziadek braci Kaczyńskich. Jego córką była zmarła w 2013 roku Jadwiga, która mieszkając już w Warszawie wyszła za mąż za Rajmunda Kaczyńskiego.  Rajmund od 1927 wraz z rodzicami mieszkał w Baranowiczach, gdzie jego ojciec został naczelnikiem ekspedycji węzła kolejowego a matka zajęła się obrotem nieruchomościami. Tam chodził do liceum, do którego uczęszczał również Lucjan Jasiewicz, syn Wincentego, brat stryjeczny jego przyszłej żony Jadwigi. Tuż przed wojną Kaczyńscy przeprowadzili się do Brześcia nad Bugiem. Po wybuchu wojny w obawie przed zsyłką na Sybir rodzina Kaczyńskich wyjechała do Warszawy. Tam Rajmund uczył się od 1940 w Zawodowej Szkole Technicznej (Technische Fachschule), którą ukończył w 1943 i rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn im. Wawelberga, potem w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej, odbywając naukę do 1944. Od 1941 należał do Związku Walki Zbrojnej następnie w czerwcu 1942 został zaprzysiężony do Armii Krajowej przybierając pseudonim „Irka”. Po odbyciu szkolenia podchorążych w 1943 otrzymał stopień plutonowego podchorążego. W pierwszym dniu powstania warszawskiego 1 sierpnia 1944, jako dowódca 7 drużyny 2 plutonu kompanii K 1 Pułku „Baszta”, brał udział w szturmie na tor wyścigów konnych. W czasie powstania warszawskiego stracił kciuk prawej dłoni. Opiekowała się nim wówczas sanitariuszka Halina Wołłowicz „Rena” (jej siostrzeńcem jest Bronisław Komorowski. Z ręką na temblaku walczył na Mokotowie do końca września. Po upadku powstania przebywał w obozie Dulag 121 w Pruszkowie  i w obozie jenieckim koło Skierniewic, skąd zbiegł. Po wojnie, w 1945 podjął studia na Oddziale Technologicznym Politechniki Łódzkiej, które ukończył w 1947 z tytułem magistra inżyniera. Podczas studiów pracował w Zakładach Samochodowych w Głownie, a po uzyskaniu dyplomu i przeprowadzce do Warszawy w marcu 1947 pracował w Polskich Zakładach Optycznych w Warszawie, a od grudnia 1947 jako kierownik robót w Społecznym Towarzystwie Budowlanym. Od 1947 był zatrudniony na Politechnice Warszawskiej z przerwami do emerytury w 1987. Prowadził również wykłady z termodynamiki na tzw. Sorbonie przy Politechnice Warszawskiej, głównie jako skrócone studia dla wyższych członków.  Pracował także nad wynalazczością w zakresie ciepłownictwa. W 1948 ożenił się z Jadwigą z Jasiewiczów, poznaną na jednym z balów karnawałowych na Politechnice Warszawskiej. W 1949 przyszły na świat ich dzieci, bliźnięta – Jarosław i Lech. Matkami chrzestnymi chłopców zostały siostry bliźniaczki Ludwika i Zofia Woźnickie. Początkowo rodzina mieszkała przy ulicy Pawła Suzina 3 w mieszkaniu Jasiewiczów, a od 1950 przy ulicy Lisa-Kuli 8/2 (przemianowanej później na ulicę Pochyłą) na Żoliborzu, w wynajmowanym od rodziny Kowalskich mieszkaniu, wykupionym dopiero w 1981, później przeprowadzili się do bliźniaka przy ul. Mickiewicza. W latach 1956–1957 pracował również w Biurze Projektów Zaplecza Technicznego. W 1958 uzyskał pełny etat na Wydziale Inżynierii Sanitarnej PW. Służbowo przebywał krótko w Belgii, Holandii, Republiki Federalnej Niemiec (w związku z budową ambasady amerykańskiej) oraz służbowo kilka dni w Libii w 1966 i Mińsku w ZSRR w 1977. W 1961 i 1966 prywatnie na zaproszenie rodziny wyjeżdżał do Anglii. Projektował instalacje sanitarne w budynku Ambasady USA w Warszawie. Jeszcze przez wiele lat pracował w rozmaitych pracowniach projektowych. Był autorem prac z zakresu teorii niezawodności pracy systemów energetycznych. W latach osiemdziesiątych prowadził zajęcia z Teorii Maszyn Cieplnych na Wydziale Mchanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego, a od 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”.  Był inwigilowany przez komunistyczny Urząd Bezpieczeństwa w związku z jego służbą w Armii Krajowej, a później przez Służbę Bezpieczeństwa  w związku z opozycyjną działalnością jego synów. Nie wstąpił do PZPR, od 1976 należał do ZBoWiD; w okresie PRL nie uzyskał awansów i odznaczeń kombatanckich (otrzymał  Złoty Krzyż Zasługi). Postanowieniem ministra obrony narodowej Bronisława Komorowskiego został awansowany do stopnia porucznika. Za udział w powstaniu warszawskim został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari z rozkazu nr 512 dowódcy AK Tadeusza Bora-Komorowskiego z 2 października 1944 (nr krzyża: 12798). Za szturm na tor wyścigów konnych Służewiec otrzymał również Krzyż Walecznych i został awansowany na stopień porucznika.  W latach siedemdziesiątych otrzymał Złoty Krzyż Zasługi.  Zmarł 17 kwietnia 2005. Po mszy św., którą koncelebrował bp polowy WP gen. dyw. Tadeusz Płoski, został pochowany na Starych Powązkach,  w grobowcu swoich rodziców (kwatera 154 b).