Osiński Józef Herman

  1. Strona główna
  2. /
  3. My z Łomży [K...
  4. /
  5. Osiński Józef Herman

Osiński Józef Herman (1738 – 1802), ks. –  polski duchowny katolicki, pijar, pedagog, autor i tłumacz wielu prac z fizyki i chemii oraz metalurgii, nazywany pierwszym polskim elektrykiem. Urodzony 4 marca 1738 r. W Dobrzykowie na Ziemi Łomżyńskiej. Zajmował się również botaniką, był pionierem fizjologii roślin w Polsce. W zakonie zakonu pijarów przybrał imię Kazimierz. Jako absolwent szkoły pijarów wstąpił 20 sierpnia 1755 r. do zakonu. Nowicjat odbył w Podolińcu. W latach 1757–60 studiował w Rzeszowie nauki humanistyczne (humaniora) oraz w Międzyrzeczu Koreckim logikę i filozofię, uważany był przez wykładowców za studenta wybitnego. Po ukończeniu studiów został nauczycielem poetyki w Międzyrzeczu oraz w Warszawie. W latach 1764-65 ksiądz Osiński ukończył studia teologiczne w Warszawie i został skierowany do Wielunia jako profesor filozofii. Był również rektorem Łomżyńskiej Szkoły Pijarskiej. W 1768 wyjechał za granicę jako opiekun i nauczyciel młodego Stanisława Sołtyka, dzięki rekomendacji byłego prowincjała i wykładowcy fizyki w Collegium Nobilium, Antoniego Wiśniewskiego. Pobyt w Wiedniu zaowocował znajomością ze znanym chemikiem i przyrodnikiem Nikolausem Jacquinem, którego prace wywarły olbrzymi wpływ na Osińskiego. I w Wiedniu, i w 1772 w Paryżu Józef Herman Osiński zgłębiał najnowszą wiedzę z dziedziny fizyki, chemii i botaniki. Jego ówczesny podopieczny S. Sołtyk wspominał po śmierci ks. Osińskiego, że jego opiekun podczas tych studiów „Po kilka dni z pokoju nie wychodził, odzieży nie odmieniał, prawie bez pokarmu dni i noce na nauce trawił…”. Publikacje: Fizyka doświadczeniami stwierdzona, Warszawa 1777; Nauka o gatunkach i szukaniu rudy żelaznej, Warszawa 1782; Opisanie polskich żelaza fabryk, Warszawa 1782; Gatunki powietrza odmienne od tego, w którym żyjemy, Warszawa 1783; Robota machiny powietrznej pana Montgolfier, Warszawa 1784; Sposób ubezpieczający życie i majątek od piorunów, Warszawa 1784; Fizyka najnowszymi odkryciami pomnożona, Warszawa 1801–03. Zmarł 13 marca 1802 r. w Warszawie. (Za „Wikipedią”).