Jankowski Józef

Jankowski Józef (1865-1935) –   pisarz, poeta, dziennikarz. Urodził się 14 kwietnia 1865 r.   Był synem Aleksandra Jankowskiego i Antoniny Jankowskiej z Mordazów. Uczęszczał do gimnazjum w Łomży, następnie do około 1888 roku studiował na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Miał zamiar zostać aktorem i ukończył szkołę dykcji i deklamacji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Ecole des Hautes Etudes. Po powrocie do Warszawy zajął się działalnością literacką i dziennikarską: w latach 1896–1900 redagował  „Kurier Świąteczny”, od 1905 do 1913 roku „Przyjaciela Dzieci”, a w latach 1909–1910 „Romans i Powieść”, dodatek do tygodnika „Świat”, przez pewien czas pełniłniąc także funkcję sekretarza redakcji tego czasopisma. W 1915 roku uległ częściowemu paraliżowi. Interesował się filozofią Józefa Marii Hoene-Wrońskiego i przełożył kilkanaście jego dzieł. Był jednym z założycieli i prezesem powstałego w 1919 roku w Warszawie Instytutu Mesjanistycznego im. J. M. Hoene-Wrońskiego.Opublikował blisko 30 książek, w tym także zbiory wierszy. Przełożył m.in. Skarbczyk poezji chińskiej, „Opowiadania” A. Czechowa, „Z Metamorfoz albo Złotego Osła. Bajka o Amorze i Pyche, „Niemcy” H. Heinego oraz „Psalmy Dawidowe, które najprzedniejsze, na nowo przełożone”. Zmarł 13 maja 1935 r. W Warszawie.