Faszyński Zenon

Faszyński Zenon (1955-2017), poeta.  Urodził się w 1955 r. w Łomży. Z wykształcenia technik budowlany. W wieku 20 lat uległ wypadkowi samochodowemu i od tego czasu poruszał się na wózku inwalidzkim.  Debiutował w roku 1966 w krakowskim „Słowem i Kształtem”. Jest laureatem około 20 ogólnopolskich konkursów literackich, m.in. „Moje porażki, moje zwycięstwa” (Łomża1944), F.Sz.O.N (Kraków 1966, 1997, 1998, 2000), „Czym jest świętość” (Płock 1966), „O dwie korony” (Lublin 1997), „Lubliniec – ukochane miasto Edyty Stein” (Lubliniec 1977), „Mój sukces” (Białystok 1997), plebiscyt „Człowiek Sukcesu VICTORIA 97” (Łomża 1997), „Moja mama i ja …”(Grajewo1998), „Pokonać los” (Łomża 2000), Konkurs Jednego Wiersza (Łomża 2000), „Nie jesteś sam”  Ciechocinek 2002), „O pajdkę razowego chleba” (Puławy 2003), Konkurs Jednego Wiersza (Łomża 2004), Polish American Poets Academy (New York 2004)”. Wydał tomik poezji  „A kiedyś miałem sen…” (Łomża 2005). Jest autorem tekstów w książkach publikowanych m.in. w Płocku, Warszawie, Lublinie, Krakowie, Radomiu, Łomży, Ciechocinku, Ludźmierzu i Nowym Jorku.  W tekście od autora do wydania „ A kiedyś miałem sen…” czytamy: „Jednym z powodów mojego siadania na wózek i wychodzenia poza cztery ściany swojego pokoju jest wypełnienie mego marzenia, tj. integracji świata ludzi chorych, niepełnosprawnych ze światem ludzi zdrowych (…) Wiem, że jeżeli integracja dokona się w naszych sercach, to przy dzisiejszych osiągnięciach medycyny i technicznych, inne bariery prysną jak bańka mydlana (…)”. Zmarł 27 stycznia 2017 r. Spoczął 30 stycznia 2017 na zabytkowym cmentarzu w Łomży.