Latyczewski Michał

Michał Latyczewski – prepozyt łomżyński (ok. 1690-1712); kanonik warszawski (ok. 1695-1712) i proboszcz w Goworowie (ok. 1691-1712). W diecezji płockiej otrzymał on z prezenty króla Jana III prepozyturę łomżyńską po rezygnacji z niej Jana Kuniga. Probostwo w Goworowie objął po śmierci Bartłomieja Gawłowickiego – doktora medycyny, kanonika płockiego i pułtuskiego, zapewne pod koniec 1691 r.  Musiał mieć dość dobre przygotowanie humanistyczne i prawne, skoro biskup Andrzej Załuski w 1693 r. mianował go dziekanem łomżyńskim, a następnie 28 XI 1695 r. pierwszym oficjałem łomżyńskim dla czterech dekanatów, po nowym podziale na dekanaty z 1693 r., podnosząc jego odpowiednie przygotowanie do sprawowania tego urzędu. Ze względu na obowiązki oficjała rezydował on zapewne jako pierwszy od wielu lat stale w Łomży, w obszernej plebanii. Seweryn Uruski w swoim Herbarzu odnotowuje jego nazwisko w brzmieniu Latyczowski, wymieniając wśród innych przedstawicieli tej rodziny także Michała, jako kanonika warszawskiego i proboszcza łomżyńskiego w latach 1691-1701, nie podaje jego herbu, ale wskazuje pochodzenie rodziny z ziemi chełmskiej. Biskup Ludwik Załuski 28 IV 1702 r. mianował Michała kanonikiem pułtuskim z uposażeniem w dziesięciny z mensy biskupiej. Zmarł  przed 11 V 1712 r.