Chętnik Zofia

Chętnik Zofia (1923-2914) – synowa Adama Chętnika, żona malarza Jerzego. „27 grudnia 2014 roku w Warszawie, po długiej i ciężkiej chorobie odeszła nasza najdroższa Matka, Babcia, Prababcia, Zofia Chętnik z d. Archacka – członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej i członek Honorowy Towarzystwa Ziemi Łomżyńskiej, przez wiele lat związana aktywnie z  Oddziałem Warszawskim Towarzystwa  Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej,  przewodnicząca Głównej Komisji Rewizyjnej przez kilka kadencji. Posiadała członkostwo honorowe w Ostrołęckim Towarzystwie Naukowym im. Adama Chętnika, uhonorowana wieloma odznaczeniami resortowymi za pracę zawodową i społeczną. Przez zdecydowaną większość lat swojej zawodowej aktywności związana była z Warszawą, choć zaczynała ją w 1952 roku w Łomży, jako główna księgowa w Rejonie Dróg Publicznych – do 1962 r. W latach 1963-1978 pracowała jako starszy rewident w Zjednoczeniu Budownictwa Warszawa, gdzie pełniła odpowiedzialną funkcję naczelnika Wydziału Rewizji i Kontroli. W międzyczasie kontynuowała studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, które wieńczy w roku dyplomem magisterskim. W 1978 roku powierzono jej obowiązki zastępcy dyrektora Kombinatu Warszawa – Śródmieście, które sprawowała do 1980 roku. Lata 1985-1987 to dla Zofii Chętnikowej praca w Biurze Pełnomocnika Pracowni Konserwacji Zabytków w Poczdamie. Od 1980 roku, tj. od przejścia na wcześniejszą emeryturę Zofia Chętnik poświęca się pracy na rzecz Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej, pełniąc szereg funkcji, m.in. przewodniczącej Komisji Rewizyjnej, służąc swym doświadczeniem jako biegła księgowa. Bierze czynny udział w pracach Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej jako członek Zarządu Głównego przez kilka kadencji. Uczestnik wielu spotkań regionalnych i sesji naukowych na Ziemi Łomżyńskiej i Kurpiowszczyźnie. W latach 1980-1995 zrealizowała szereg inwestycji na skarpie nadnarwiańskiej w Nowogrodzie, którą Adam Chętnik (teść Zofii ) otrzymał w 1924 roku, w nagrodę z kasy im. Mianowskiego za pracę „Chata Kurpiowska”. Nasza Mama Zofia Chętnik była uosobieniem wielkiej miłości do Ziemi Przodków, Ziemi Rdzennej Łomżyńskiej. Jej ostatnią wolą było spocząć w Grodzie Rodzinnym, na cmentarzu przy d. ul. Św. Mikołaja w Łomży. Tę wolę wypełniliśmy po uroczystym nabożeństwie pogrzebowym w kościele nowogrodzkim – pogrzeb odbył się na cmentarzu w Łomży z udziałem Rodziny, Sztandaru Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej i delegacji TPZŁ 3 stycznia 2015 r.  Nasza Kochana Mama w swym długim i pracowitym życiu kierowała się przede wszystkim dobrem drugiego człowieka, z poszanowaniem wartości moralnych, w świadomości potrzeb na różnych etapach życia. Mimo iż wcześnie owdowiała,  jej pełna poświęcenia praca pomogła przetrwać trójce dzieci i pozwoliła na godną ich edukację. Była orędownikiem ludowych i narodowych wartości. W szczególny sposób ukochała Kurpie i wzgórze nadnarwiańskie, gdzie rodzina Chętników zamieszkiwała od kilku pokoleń. Z wielkim pietyzmem pracowała nad skatalogowaniem i spisem archiwaliów swego teścia Adama, podejmując tematykę regionalną w Ostrołęckim Towarzystwie Naukowym im. Adama Chętnika. Miłość do Ziemi Rodzinnej, przywiązanie do tradycji przodków z poszanowaniem zwyczajów i tradycji historycznych wpisane były w Jej bogatą biografię, którą wyniosła z domu rodzinnego.  Ewa Chętnik-Donatowicz, córka.”