Szczęsnowicz Stanisław

Ks. Szczęsnowicz Stanisław, proboszcz Katedry Łomżyńskiej urodził się 13 kwietnia 1867 roku z Wincentego i Pauliny z Górskich, małżonków Szczęsnowiczów w Augustowie, w guberni suwalskiej. We własnoręcznie sporządzonym życiorysie pisał: „(…) początkowo nauki pobierałem w domu, następnie w szkole przyklasztornej misyjnej w Augustowie, a w roku 1880 wstąpiłem do gimnazjum suwalskiego, w którym przebywałem do roku 1885, a ukończywszy IV klasy w roku tysiąc osiemset osiemdziesiątym piątym wstąpiłem z własnej woli i za zezwoleniem rodziców do Seminarium Duchownego w Sejnach, gdzie 19 września 1886 otrzymałem pierwszą tonsurę i 4 święcenia mniejsze (…) z rąk J.E.X. Biskupa Wierzbowskiego”. Wyświęcony został 24 kwietnia 1890 w Sejnach. Po święceniach pracował jako wikariusz w parafiach Mały Płock (1890) i Suwałki (1890), a następnie jako proboszcz w Wiżajnach (1903) i od 1903 r. w Bakałarzewie. W kronice parafii Bakałarzewo znajdujemy informację, że „(…) ks. Stanisław Szczęsnowicz przybył tu z Wiżajn dnia 25.X.1903 i był aż do 26.XII.1914 roku. Lata pobytu ks. prob. Szczęsnowicza należą do najbardziej pracowitych i pięknych w dziejach parafii bakałarzewskiej.(…) Jako światły, pełen miłości Bożej i wielki patriota, Polak, skierował wszystkie swe siły i zdolności, by ratować ludność pogranicza od zgubnych skutków picia przemycanych z Prus Wschodnich napojów alkoholowych. (…)”Ponieważ ruchy kapłańskie były śledzone przez władze rosyjskie, a mowa i nauki kościelne cenzurowane przez żandarmów, praca była trudna”. W 1910 roku ks. Stanisław Szczęsnowicz został mianowany kanonikiem honorowym kapituły sejneńskiej (…) Po wybuchu pierwszej wojny światowej ks. Stanisław Szczęsnowicz zaangażował się w pomoc poszkodowanym przez działania wojenne. W listopadzie 1914 r. wszedł w skład Suwalskiego Komitetu Obywatelskiego, powołanego przez władze rosyjskie do udzielania pomocy mieszkańcom powiatu. 10 stycznia 1915 roku, po przeniesieniu do Suwałk, wybrany został prezesem Suwalskiego Komitetu Obywatelskiego. (…) Swoje starania o przyłączenie Suwalszczyzny do Polski ks. Stanisław Szczęsnowicz opisał w wydanej własnym sumptem w 1934 roku w Łomży broszurce pt. Historia uwolnienia Suwalszczyzny spod okupacji niemieckiej i litewskiej. Po utworzeniu 28 października 1925 r. przez papieża Piusa XI Diecezji Łomżyńskiej, kościół farny św. Michała Archanioła w Łomży został podniesiony do rangi katedry. W 1926 roku ks. Stanisław Szczęsnowicz został mianowany prałatem kapituły łomżyńskiej. Od 1 listopada 1929 ks. Szczęsnowicz został proboszczem kościoła katedralnego w Łomży i dziekanem łomżyńskim, stając się jednocześnie bliskim współpracownikiem ks. biskupa Stanisława Łukomskiego. Od września 1934 r. był w okręgu łomżyńskim asystentem kościelnym Akcji Katolickiej. Wybuch II wojny światowej zastał ks. Stanisława Szczęsnowicza w Łomży. Na uwagę zasługuje odezwa, jaką wydał do parafian 15 września 1939 roku. W tym czasie w Łomży byli Niemcy, którzy rabowali wszystko, co pozostało w zniszczonych sklepach oraz mieszkaniach i zachęcali ludzi do grabieży. W mieście nie było żadnej lokalnej władzy, wkrótce mieli wkroczyć Sowieci. W swej odezwie przypominał on że ten, kto zakłóca „(…) spokój nierozważnymi czynami nie tylko siebie samego naraża na ciężką karę, lecz także całej ludności i kościołowi niepowetowaną szkodę przynosi”. W czasie II wojny światowej ks. Stanisław Szczęsnowicz przebywał w Łomży, gdzie zmarł 24 marca 1944 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Nie pozostawił po sobie żadnego majątku.