Laszczkowska Wiesława

Laszczkowska Wiesława (1925-2013) ps. „Jaskółka” – członkini Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej, żołnierz Polski Niepodległej i Armii Krajowej, Harcerka Rzeczypospolitej. Urodziła się 1 lutego 1925 roku w Nowogrodzie, jako córka Józefa i Aleksandry z Borchedtów. Rodzina Wiesławy wraz z dziadkami prowadzącymi gospodarstwo rolne żyła do czasów wojny szczęśliwie i spokojnie. Ona sama skończywszy w 1937 roku VI klasę nowogrodzkiej szkoły powszechnej rozpoczęła po egzaminach naukę w łomżyńskim Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. Do wojny ukończyła dwie klasy. Wrzesień 1939 roku był dla niej początkiem najgorszego w życiu okresu. W zniszczonym doszczętnie Nowogrodzie, w następstwie działań wojennych, spłonął również dom rodzinny. Po ucieczce z linii frontu i następującym po niej powrocie Niemcy zatrzymali ojca, o którym nie było żadnej wieści. W owym czasie Wiesława była uczennicą sowieckiej 10-latki w Łomży. Kolejne sowieckie represje to wywózka do Kazachstanu jej drugiej babci wraz z córką i kilkuletnim wnukiem. Nastąpiło to 21 czerwca 1941 r. Po roku – kolejna żałoba, gdy 27 marca 1942 r. zmarł 15–letni brat Wiesławy. Ona przystępuje do ruchu oporu, wstępując w czerwcu 1942 do organizacji wojskowej „Polska Niepodległa”, włączonej później do Armii Krajowej. Powierzono jej kierownictwo sekcji WSK, a ponadto była łączniczką pomiędzy placówką PN Nowogród a Komendą Obwodu PN–AK w Łomży. Brała czynny udział w organizowaniu pomocy uwięzionym i jeńcom. Uczestniczyła w szkoleniu sanitarnym dla celów wojskowych. Za udział w walce z okupantem odznaczono ją 3–krotnie Medalem Wojska przez MON Rządu RP w Londynie, posiadała również Krzyż Armii Krajowej. Powrót na zgliszcza Nowogrodu nastąpił w lutym 1945 roku. Wiesława Laszczkowska otrzymała w tym roku maturę, a w następnych latach ukończyła studia humanistyczne, uzyskując tytuł magistra. Od 1948 roku zamieszkuje z mamą u rodziny w Warszawie, a po zawarciu związku małżeńskiego z Mieczysławem Laszczkowskim, osiedla się również z mamą w Zalesiu Górnym. Mama mieszka tam do śmierci w 1988 roku. Po podjęciu pracy w Centralnej Bibliotece Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie sprawuje nadzór nad bibliotekami oddziałów Instytutu Zoologii PAN w Krakowie, Poznaniu, Łodzi i Białowieży. Awansowała kolejno i jako starszy kustosz dyplomowany kierowała tą biblioteką. W latach przemian angażuje się czynnie w szeregi „Solidarności”, a po przejściu na emeryturę pozostawia w zbiorach biblioteki liczne własne opracowania bibliograficzne i kilka publikacji naukowych. Wiesława Laszczkowska, będąc już przed wojną harcerką, wstąpiła w 1993 roku do Drużyny Weteranów Harcerstwa Łomżyńskiego. Stała się też członkiem Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej. Druhna Wiesława uprawiała malarstwo i publicystykę. Na sesji popularnonaukowej „Spotkania Chętnikowskie” w Nowogrodzie 21 czerwca 1997 roku wystąpiła z referatem „Zofia z Klukowskich Chętnikowa i dzieci (1892–1950)”. Należała do Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Była członkiem Koła Przyjaciół Memoriału Marii Wittek. Otrzymała Godność Zasłużonego Weterana Harcerstwa Łomżyńskiego. W listopadzie 2002 roku nadano jej stopień Harcerki Rzeczypospolitej. Zmarła 18 stycznia 2013 r. w Zalesiu Górnym w wieku 88 lat. Została pochowana 28 stycznia po Mszy św. w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Powązkach.