Grabowski Kazimierz

Grabowski Kazimierz, (1866 – 1931) generał. Urodził się 22 lutego 1866 w Łomży w rodzinie Jana – urzędnika Izby Skarbowej i Wiktorii z Mirgerów. Edukował się w gimnazjum filologicznym w Łomży i Szkole Junkrów. Od 18 marca 1886 służył w armii imperium rosyjskiego. Uczestnik I wojny światowej. We wrześniu 1914 roku dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do października 1918. 13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Początkowo na stanowisku zastępcy komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łowiczu. Następnie był komendantem Powiatowych Komend Uzupełnień w Miechowie i Mińsku Mazowieckim. Od 8 lipca 1920 – szef Oddziału V Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. W czasie wojny polsko-bolszewickiej szef sztabu 10 Dywizji Piechoty. Następnie na stanowisku szefa Wydziału Poboru Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu. Z dniem 31 października 1923 r. został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała brygady. 27 września 1923 r. na łamach „Polski Zbrojnej”, Minister Spraw Wojskowych, generał broni Stanisław Szeptycki „za gorliwą i owocną pracę”, wyraził tytularnemu generałowi brygady Kazimierzowi Grabowskiemu, w imieniu służby – pochwałę i podziękowanie, życząc mu równie pięknych rezultatów pracy na nowej drodze życia. W udzielonej pochwale minister zaznaczył, że Kazimierz Grabowski „w czasie swej 3-letniej służby na stanowisku Szefa Poborowego DOK Nr X, położył wielkie zasługi, tak w sprawach organizacji, jak i administracji wojskowej”. Zmarł 1 marca 1931 roku. Spoczywa na Cmentarzu Głównym w Przemyślu.