Osiecka Stanisława

Osiecka Stanisława (1898-1990), dr – nauczyciel, dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Łomży. Urodziła się 11 kwietnia 1898 roku w Warzyku w woj. płockim. Szkołę średnią ukończyła na pensji w Skierniewicach, studiowała filologie polską na Uniwersytecie Warszawskim. W 1927 r. e tej uczelni zdała „egzamin nauczycielski”. Karierę zawodową rozpoczęła jako nauczycielka w Wołkowysku. W 1930 r. przeniosła się do Łomży. Wykładała język polski w Męskim Seminarium Nauczycielskim przy ul. Stacha Konwy oraz w Żeńskim Gimnazjum i Liceum ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej. Jej uczennice kilkakrotnie zajmują pierwsze miejsca w ogólnopolskich konkursach literackich, organizowanych dla uczniów ostatnich klas licealnych. Zostaje odznaczona Srebrnym, następnie złotym Krzyżem Zasługi. W czasie okupacji niemieckiej była żołnierzem ZWZ-AK. Początkowo pełniła funkcję komendanta Wojskowej służby Kobiet w Łomży, a następnie zorganizowała – wraz z ówczesnym szefem BIP-u Obwodu Łomża, Czesławem Lustychem, tajne szkolnictwo średnie na terenie Łomży. Po aresztowaniu przez Gestapo Lustycha i zamordowaniu go w Mauthausen, działa samodzielnie. Zorganizowana w Łomży podczas okupacji tajna pełna szkoła ogólnokształcąca wypuściła ponad 60 absolwentów z małą maturą i 30 z maturą licealną. Po wyzwoleniu dr Osiecka poświęca się pracy pedagogicznej. W ocalałym przy ul. Zjazd budynku pointernatowym organizuje w 1945 roku Koedukacyjne Liceum Ogólnokształcące. Była wielkim przyjacielem nie tylko łomżyńskiej młodzieży, którą uczyła, ale i absolwentów jej szkoły. 8 V 1948 r. z okazji jej imienin młodzież udekorowała całą szkołę kwiatami, ogłoszono ten dzień wolnym od zajęć. Przybyły wówczas przedstawiciel kuratorium z Białegostoku zapowiedział odwołanie jej ze stanowiska. W 1949 roku została „karnie” przeniesiona do liceum przy ul. Warszawskiej w Białymstoku, następnie uczyła w Technikum Mechanicznym przy ul. Sosnowej oraz Liceum Plastycznym. W latach 1960-1962 pracowała w Studium Nauczycielskim w Białymstoku, gdzie wykładała gramatykę języka polskiego i metodykę nauczania. W 1966 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim orderu Odrodzenia Polski. Otrzymała też Medal Komisji Edukacji Narodowej i Krzyż Armii Krajowej. W 1969 roku, w wieku 70 lat przeszła na pełną emeryturę. W 1984 r. osiada na stałe u rodziny w Katowicach. Zmarła tam 14 czerwca 1990 r. Pochowana została w grobie rodzinnym na zabytkowym cmentarzu w Łomży.