Krajewski Jan

Krajewski Jan (1595-1676), ks., proboszcz łomżyński. Syn Stanisława h. Trzaska i Anny Majkowskiej h. Pobóg z Krajewa pow. mławski. Uczył się w Kolegium Jezuickim w Pułtusku w latach 1618-1623, następnie pracował w kancelarii bpa płockiego Stanisława Lubieńskiego jako notariusz, przed 1630 r. uzyskał tytuł protonotariusza apostolskiego i był proboszczem w Barcicach. Po ustąpieniu Andrzeja Łysakowskiego, z prezenty królewskiej króla Zygmunta III, 12 VII 1630 r. bp Stanisław Lubieński instytuował go na prepozyturę łomżyńską z możnością zatrzymania probostwa w Barcicach, dwa lata później z nominacji tegoż biskupa otrzymał kanonię katedralną płocka fundi Otolino; pod koniec 1632 r. był kandydatem na archidiakona płockiego, ale kapituła wybrała na tę prałaturę Macieja Golemowskiego; w 1635 r. uzyskał Jan kanonię pułtuską fundi Szwelice, a w 1635 r. dziekanię w kolegiacie pułtuskiej, wtedy zrezygnował z prepozytury łomżyńskiej. Około r. 1660 – jako sekretarz królewski – otrzymał kanonię katedralną krakowską. W 1642 r. ufundował w kolegiacie pułtuskiej anniwersarz za swoich rodziców Stanisława i Annę. Dopomógł także poważną suma (ok. 15 tys. złotych polskich) w nabyciu przez Kolegium Jezuitów w Pułtusku trzech wiosek: Bielaw, Łęgu i Nowej Wsi w parafii Grzebsk. W aktach oficjalatu pułtuskiego zachowały się relacje o bitwie pod Zborowem i układach z Tatarami i Kozakami oraz wstrząsający opis najazdu szwedzkiego z 1655 r. Zmarł w Pułtusku w 1676 r. i tam w kolegiacie posiada płytę nagrobkową.