Niszczycki Krzysztof Karol

Niszczycki Krzysztof Karol, ks., proboszcz łomżyński. Syn Piotra starosty ciechanowskiego h. Prawdzic, Kalwina i Anny Dembowskiej h. Jelita, katoliczki; jego dziadem był Krzysztof, wojewoda bełzki, starosta ciechanowski i przasnyski. Krzysztof studiował na uniwersytecie włoskim w Maceracie, gdzie wydał w 1611 r. dwie broszury. Przed wyjazdem do Włoch ulokował na czynsz na swych dobrach Jaworzyno i Kurowo 2200 florenów pożyczone od kapituły płockiej. Karierę kościelną rozpoczął jako kleryk niższych święceń w połowie 1610 r., gdy jego stryj Andrzej wraz ze swą żoną Anną Gumowską, współwłaścicielką Lekowa prezentowali go na probostwo w Lekowie, które otrzymał po dłuższym sporze w lutym 1611 r. Wtedy udał się na studia do Włoch. Po powrocie z nich, w czerwcu 1613 r. toczył spór o dziesięciny z parafianami, wtedy był już kapłanem i kanonikiem warmińskim, wybrany też został przez kapitułę archidiakonem płockim po śmierci Wiktora Stempowskiego. Krzysztof był także sekretarzem królewskim, przynajmniej od 1613 r.; w 1614 r. instalował się na kanonię gnieźnieńską fundi Wożniki.32  W latach 1615-1617 był proboszczem w Przasnyszu. Po śmierci Jana Chociszewskiego z prezenty królewskiej otrzymał prepozyturę kościoła parafialnego w Łomży (5 IV 1617). Do kapituły płockiej został przyjęty 8 lipca a przysięgę złożył 9 IX 1613 r. prezydując na tej kapitule. W 1616 r. był delegatem kapituły płockiej na sejm piotrkowski, a w 1618 r. wizytował niektóre kościoły w swym archidiakonacie (akta wizytacji zaginęły). Prowadził ożywioną działalność gospodarczą, dzierżawił kilka wsi kapitulnych. W 1621 r. zalegał z wypłatą czynszów z tych dzierżaw i dóbr dziedzicznych, gdzie była lokowana wspomniana pożyczka. Zmarł przed 18 X 1621 r.