Sielski Wiesław

Sielski Wiesław (1944-1982) – naczelny plastyk wojewódzki w Łomży. Urodził się 29 kwietnia 1944 roku we Lwowie. Dzieciństwo i młodość spędził w Gliwicach, ale najbardziej zapisał się w Łomży, do której przybył, aby zostać naczelnym plastykiem ówczesnego województwa. Autor obrazów, rysunków, plakatów, rzeźb, medali, projektów architektonicznych, humanista, który chciał sztuką zbawić świat. Przyjaciół zarażał miłością do poezji, cytował obszerne ustępy z Norwida – „Bo piękno na to jest, by zachwycało do pracy – praca, by się zmartwychwstało”. Wiele jego projektów nie doczekało się realizacji, nie powstało w Łomży Centrum Sztuki Światowej. Na Akademii Sztuk Pięknych zajmowała go głównie literatura. Pisał dramaty i wiersze. – Przyszedłem na Akademię – mówił – aby zdobyć dyplom, bo on ułatwi rozmowy w redakcjach i wydawnictwach. Miał usposobienie entuzjasty i mentalność egzystencjalisty”. Studia na wydziale grafiki w Katowicach podjął mając 28 lat. Przez rok uczęszczał na filozofię, interesował się historią sztuki. Do Łomży Wiesław Sielski przybył w 1976 roku. Został naczelnym plastykiem województwa. Pracował nad projektem zagospodarowania skarpy nadnarwiańskiej na cele kulturalno-rekreacyjne. Z jego inicjatywy powstały: Miejski Dom Kultury – Dom Środowisk Twórczych oraz Klub i Galeria Sztuki Współczesnej „Pod Arkadami”. Namówił Łomżyńską Spółdzielnię Mieszkaniową do nawiązania współpracy z warszawską ASP. W rezultacie w mieście odbywały się rzeźbiarskie plenery, a ich namacalnym śladem stała się mała architektura, czyli tematyczne dziecięce place zabaw – wioska indiańska, rycerska i wielki smok. Znał wszystkie zakątki miasta, każdy stary pomnik na miejscowym cmentarzu. Pędząc ulicami do swoich rozlicznych zajęć, rozmyślał jak powinny wyglądać elewacje budynków, jak ratować stare obiekty i gdzie urządzić place zabaw dla dzieci. Uważał, że brzydki, smutny i szary krajobraz miasta przenika do duszy ludzkiej i kształtuje ją na swoje podobieństwo”. Tak powstały m.in. Studenckie Konfrontacje Szkół Artystycznych. Zajmował się adaptacją nowego obiektu KW PZPR przy Szosie Zambrowskiej w Łomży na Wojewódzką Przychodnię Specjalistyczną. Zginął 11 maja 1982 roku w wypadku samochodowym za Kolnem. Miał 38 lat, pozostawił żonę (Iwona Sielska, art. plastyk) i kilkuletnią córkę.