Żebrowski Henryk Zdzisław

  1. Strona główna
  2. /
  3. My z Łomży [R...
  4. /
  5. Żebrowski Henryk Zdzisław

Żebrowski Henryk Zdzisław (1926-2013). Urodził się w Zagrobach koło Łomży w roku 1926 jako najmłodszy syn Stanisławy i Piotra. Razem z siostrą i bratem wychowywali się w środowisku wiejskim w rodzinie wielopokoleniowej. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Czaplicach i Śniadowie. Podczas okupacji hitlerowskiej uzupełniał wiedzę na tajnych kompletach. Ciężko pracował fizycznie pomagając rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Po wojnie kontynuował naukę w łomżyńskim Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym a następnie (po tzw. małej maturze) w Państwowym Liceum Przemysłu Drzewnego. Jako jeden z pierwszych absolwentów ukończył Liceum w 1949 roku, uzyskując maturę. Ukończył również Technikum Budowlane w Łomży. Pierwszą pracę zawodową podjął w Łomżyńskim Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych a następnie awansował na zastępcę dyrektora  Łomżyńskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Od roku 1968  aż do wyjazdu z Łomży i osiedlenia się w Siedlcach (1972) był  kierownikiem Inspektoratu Budownictwa Rolniczego w Łomży. W latach sześćdziesiątych zdobył uprawnienia projektanckie. Pracował zawodowo aż do odejścia na emeryturę w roku 1984 przechodząc różne szczeble wtajemniczenia profesjonalnego. Mniej znaną stroną osobowości Henryka Zdzisława Żebrowskiego jest jego twórczość literacka; zaczął pisać jako dorosły mężczyzna głównie w Siedlcach. Tworzył opowiadania, wspomnienia, wiersze, w tym poematy. Chociaż był twórcą samorodnym, znał i wielokrotnie cytował aforyzmy, przysłowia, motta, sentencje, wplatając je umiejętnie we własne utwory. Najbardziej znany jest wierszowany poemat pt. „Piotr” (z 1985 roku) poświęcony własnemu, jedynemu, starszemu o sześć lat bratu, wzorowemu rolnikowi, który zarządzał rodzinnym gospodarstwem w Zagrobach. Utwór ma charakter autobiograficzny, składa się ze stu zwrotek czterowersowych, o parzystym układzie rymów.  Z pierwszą żoną Franciszką doczekali się czterech synów (jeden przedwcześnie zmarł). Pozostali usamodzielnili się i założyli własne rodziny. Druga żona Celina mieszka w Siedlcach.  Siedlcach. Henryk pamiętał o stronach rodzinnych, o Małej Ojczyźnie i społecznościach lokalnych. Zawsze mocno podkreślał swoje korzenie i związki z miejscem urodzenia. Kontaktował się z kolegami z łomżyńskiej ławy szkolnej i ludźmi z wielu środowisk. Podkreślał, jak wiele zawdzięcza rodzinnej Ziemi Łomżyńskiej, będąc wdzięcznym za to, co mu dała. W sercu wciąż nosił miłość do ziemi swego dzieciństwa i młodości, utożsamiając się z ukochanymi stronami rodzinnymi. Swoim codziennym postępowaniem (także mieszkając w Siedlcach) świadczył o przywiązaniu i pamięci o Łomży, Zambrowie, Śniadowie, Szczepankowie, Zagrobach. Dla Łomży i okolic oraz Siedlec ciągle biło jego serce.