Poussel Arthur von

Arthur von Poussel (1886-1942) – urzędnik gubernialny w Łomży, uczestnik akcji dobroczynnych, prawnik. Urodził się 7.08.1866 r. w Wenden (obecnie Łotwa) w rodzinie ziemiańskiej, jako syn Andrzeja i Luizy. Po ukończeniu studiów na wydziale prawniczym uniwersytetu w Petersburgu, w latach dziewięćdziesiątych XIX w. rozpoczął pracę jako urzędnik w guberni łomżyńskiej – najpierw w Ostrołęce, a następnie w Łomży. W Łomży przez kilkanaście lat był urzędnikiem gubernialnej pałaty. Był właścicielem dwupiętrowej kamienicy przy ul. Krótkiej 8 (obecnie 14).  Z Łomżą związany był przez ponad czterdzieści lat;  mieszkał tu  w okresie gubernialnym, II Rzeczypospolitej i II wojny światowej – do chwili śmierci w 1942 r. Podczas I wojny światowej, podobnie jak wielu mieszkańców Łomży, wyjechał do Rosji w obawie przed wojskami niemieckimi, gdzie przeżył poniewierkę wojenną i straszliwy głód w okresie rewolucji bolszewickiej w 1917 r. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. powrócił do Łomży i zamieszkał w niewielkim, parterowym domu na Pociejewie, przy Szosie Obwodowej (obecnie ul. W. Sikorskiego) znajdującym się w pobliżu ul. Senatorskiej (niedaleko Narwi). W 1925 r. otrzymał obywatelstwo państwa polskiego, nadane przez wojewodę białostockiego. Był człowiekiem bardzo szlachetnym, powszechnie szanowanym przez mieszkańców Łomży, przejawiającym ogromną życzliwość wobec innych ludzi. W ówczesnych latach dużego analfabetyzmu zaistniałego po rozbiorach w Polsce, był bardzo wykształcony, znał kilka obcych języków, dużo podróżował po kraju i za granicą.  Arthur von Poussel był zamożny. Jako jeden z nielicznych mieszkańców Łomży już w latach dwudziestych XX w. posiadał samochód marki francuskiej (podobno pierwszy). Lubił przejażdżki tym samochodem po łomżyńskich okolicach, do lasów i nad Narew, szczególnie na połowy ryb – wędkowanie w okolice Teodorowa k. Ostrołęki. W okresie II Rzeczypospolitej utrzymywał się z czynszów uzyskiwanych z kamienicy przy ulicy Krótkiej 8 oraz pożyczek udzielanych miejscowym dziedzicom i przemysłowcom. Od 1938 r., po tragicznej śmierci w jego domu Jadwigi Darmochwał, która prowadziła u niego gospodarstwo domowe,  zaczął chorować i wymagał opieki. Miał wtedy 72 lata. Wynajął nieduży pokój w domu przy al. Legionów 4 (dawnej ul. Śniadowska). Był to jednopiętrowy, nieduży dom z podwórkiem, wybudowany w 1933 r. obok którego znajdował się warsztat mechaniczny, prowadzony przez Henryka Darmochwała. Po wyburzeniu domu  w 1984 r.  jest tam obecnie parking samochodowy. Przy al. Legionów od strony podwórza stała też charakterystyczna budka – sodowiarnia.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r., gdy Łomża znalazła się pod okupacją sowiecką (do 21 VI 1941 ), a następnie hitlerowską,  był  bardzo wstrząśnięty zbrodniami na narodzie polskim, popełnionymi przez NKWD i Gestapo. Często mówił, że nie są to ci sami Rosjanie i Niemcy, których znał i pamiętał, lecz „jacyś zbrodniarze’’. Jako obywatel państwa polskiego bardzo przeżywał tragedię narodu  i IV rozbioru Polski w 1939 r.  Zmarł  9 IX 1942 r. w wielu 76 lat.