Piaszczyński Michał

Piaszczyński Michał (1885-1940), ks. – błogosławiony, profesor Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży, więzień obozów koncentracyjnych.  Urodził się 1 listopada 1885 r. w Łomży. Ukończył gimnazjum łomżyńskie (1903) i wstąpił do Seminarium Duchownego w Sejnach.  Po jego ukończeniu (1908) wyjechał na studia w Rzymsko-Katolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu. 10 czerwca 1912 roku został magistrem świętej teologii. Święceń kapłańskich udzielił mu 13 czerwca 1911 biskup Jan Cieplak. W 1912 r. wyjechał na  dalsze studia na Uniwersytecie we Fryburgu, które ukończył po dwóch latach ze stopniem doktora filozofii. I wojna światowa zastała go we Florencji. Na prośbę emigrantów polskich wyjechał do Francji, gdzie przez cztery lata był kapelanem górników, proboszczem parafii polsko-francuskiej i prefektem szkół. Wspomagał biednych i spotykał się z chorymi.  Po zakończeniu wojny powrócił do Łomży. W Seminarium Duchownym wykładał  język łaciński, grekę, homiletykę i wymowę kościelną, historię Kościoła i apologetykę. Był ojcem duchownym i wicerektorem seminarium. Ponadto był dyrektorem Gimnazjum im. Piotra Skargi oraz kapelanem szpitala św. Ducha. 1 września 1939 r. został dyrektorem Gimnazjum im. Św. Kazimierza w Sejnach. 7 kwietnia 1940 r. został aresztowany. Po tygodniu aresztu w suwalskim więzieniu został wywieziony do obozu w Działdowie a potem do Sachsenhaussen. Tu któregoś dnia był świadkiem, jajk nadzorca odebrał Żydom racje chleba. Ks. Piaszczyński podzielił się swoją porcją z nimi, m.in. z warszawskim adwokatem, Kottem. Ks. Piaszczyński zmarł w Sachsenhaussen 18 grudnia 1940 r. 13 kwietnia 1999 r. w Warszawie, papież Jan Paweł II beatyfikował ks. Michała Piaszczyńskiego. Jego imię nosi Instytut Teologiczny w Łomży.