Gąsiorowski Andrzej Roman

Gąsiorowski Andrzej Roman – nauczyciel akademicki. Urodził się w 1935 roku. Dzieciństwo, młodość i okupację niemiecką spędził w Łomży. Ojciec zginął w Katyniu. Matka ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Łomży, w czasie okupacji prowadziła tajne nauczanie. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej Nr 6 w Łomży. Należał do ZHP. Średnią szkołę ukończył w Giżycku, a studia – w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu i Uniwersytecie Wrocławskim. Pierwszą pracę podjął w 1962 r. w Szkole Podstawowej Nr 5 w Olsztynie.  Potem został skierowany do pracy jako  wykładowca w pomaturalnym Studium Nauczycielskim w Ostródzie. Tam ukazały się jego pierwsze publikacje z zakresu dydaktyki, ruchu młodzieżowego i szkolnictwa polskiego w b. Prusach Wschodnich. W 1967 r. ożenił się z Lilianną Zdanowicz, a w 1971 r. przyszła na świat córka Karolina. W tym roku przeniósł się z całą rodziną do Olsztyna, gdzie podjął pracę w Wyższej Szkole Nauczycielskiej. Jednocześnie uczęszczał na seminarium doktorskie u prof. Ryszarda Wroczyńskiego, dziekana Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Stopień doktora uzyskał  w 1976 roku, a habilitację w 1990 r. na Wydziale Historyczno-Pedagogicznym Uniwersytetu Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczestniczył w badaniach w ramach centralnych problemów naukowych, koordynowanych przez ośrodki akademickie w Krakowie, Poznaniu i Warszawie. Po utworzeniu Wyższej szkoły Pedagogicznej kierował Zakładem Wczesnej Edukacji, a po uzyskaniu stopnia prof. nadzwyczajnego w latach 1990-1993 został wybrany na stanowisko prorektora do spraw dydaktyczno-wychowawczych WSP w Olsztynie. Sprawował wiele funkcji społecznych, m.in. przewodniczącego kilku senackich komisji, opiekuna studenckich kół naukowych i Akademickiego  Związku Sportowego. W latach 90. po utworzeniu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie powołany na kierownika Zakładu Historii Wychowania i Myśli Pedagogicznej oraz kierownika studiów doktoranckich na Wydziale Pedagogicznym. W dorobku naukowym ponad 160 artykułów i kilka książek, jest współautorem 12 wydawnictw zwartych, recenzentem wielu prac doktorskich i wydawniczych. Wygłosił referaty na ok. 40 konferencjach naukowych, wypromował pięciu doktorów i ponad 500 magistrów. Jest członkiem kilku stowarzyszeń naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Historycznego, Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie oraz International Society for History of Physical Education and Sport w Berlinie. W 2005 r. przeszedł na emeryturę, ale nadal pracuje na uczelni. Uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi.