Kinastowski Jan Ludwik

Kinastowski Jan Ludwik – burmistrz miasta Łomży w latach 1809-1812. Został burmistrzem 27 lutego 1809 roku   – mocą dekretu królewskiego. Jego poprzednik Franciszek Podbielski zrezygnował z urzędu. Kinastowski urzędował w ratuszu przez trzy lata, po czym przekazał władzę Michałowi Radzyńskiemu. To krótkie dość włodarzenie prawdopodobnie miało swoje podłoże w niezbyt przyjaznych – delikatnie mówiąc – stosunkach burmistrza z generałem brygady Józefem Niemojewskim, który tuż przed objęciem władzy przez Kinastowskiego został urzędującym w Łomży komendantem wojskowym departamentu. W zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych znajdują się dokumenty wskazujące na to, że Łomża w tym czasie była ważną bazą wojskową, a skupieni wokół niej dowódcy mieli spory wpływ na tzw. życie społeczne miasta. W styczniu 1810 r. do Łomży przybył 8. pułk ułanów założony na Podolu przez płk. Kazimierza Rozwadowskiego i Łomża była jego miejscem postoju. Klasztory Kapucynów i Benedyktynek w latach 1809-1812 zostały zamienione na lazarety wojskowe. Miasto stało się też istotnym centrum zaopatrzenia logistycznego dla wojska. W Łomży w 1810 r. mieszkało ok. 2 tys. osób. W zabudowie ulic dominowały domy drewniane. Stałe zagrożenie stanem wojennym nie sprzyjało rozwojowi miasta i departamentu. Rzeczony generał Niemojewski  nie lubił burmistrza Kinastowskiego do tego stopnia, że… słał na niego do swoich zwierzchników zwykłe donosy. Bardzo surowo i nieobiektywnie oceniał w nich pracę łomżyńskiej policji, stawiając zarzuty komisarzowi (jego zdaniem był w zmowie z burmistrzem) i domagał się zmiany na tym urzędzie. Jednak szczególnie niepochlebnie wyrażał się generał o burmistrzu Łomży, któremu zarzucił… pochodzenie pruskie i sprawowanie funkcji burmistrza jeszcze pod rządami pruskimi. Zdaniem generała ktoś o takiej proweniencji nie może mieć mandatu do sprawowania odpowiedzialnej funkcji w mieście.  Kinastowski jednak nie pozostawał w tym starciu osamotniony. Jego działalność zupełnie inaczej oceniał bezpośredni zwierzchnik burmistrza, prefekt hrabia Jan Lasocki. Gdy dowiedział się o raporcie Niemojewskiego, natychmiast wysłał na nie zażalenie i oskarżył generała o to, że próbował przejąć całkowitą władzę w departamencie, obrażał władze miejskie. Swój dokument Lasocki zakończył prośbą o zdymisjonowanie generała. Sprawa została rozstrzygnięta 15 V 1809 r. na niekorzyść gen. Niemojewskiego; został on przesunięty na stanowisko komendanta twierdzy w Serocku. (Za: Archiwum Główne Akt Dawnych)