Inżynier Tadeusz Wachowski urodził się 18 stycznia 1927 roku w Łomży. W roku 1939 ukończył szkołę powszechną nr 3. Miał rozpocząć naukę w łomżyńskim gimnazjum. Wojna pokrzyżowała mu ambitne plany. W latach 1939-1941 uczęszczał do „dziesięciolatki”. Następnie do roku 1944 pracował w zakładzie zegarmistrzowskim ojca i równocześnie poobierał nauki na kompletach tajnego nauczania. W roku 1945 zginął ojciec. Osiemnastoletni Tadeusz sam poprowadził zakład zegarmistrzowski, aby zapewnić środki na utrzymanie rodziny (babci, mamy i młodszego brata). Pracując kontynuował naukę. W roku 1949 z powodu choroby i nadmiernych podatków likwiduje zakład i rozpoczyna pracę w GŚ Drozdowo jako księgowy. W latach 1952-1956 pracuje w Urzędzie Wojewódzkim w Białymstoku w Wydziale Budownictwa i w Wojewódzkim Zarządzie Architektoniczno-Budowlanym. W tym czasie kończy studia w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Białymstoku, uzyskując tytuł inżyniera budownictwa ogólnego. wraca do Łomży, podejmuje pracę w Budowlanym Przedsiębiorstwie Powiatowym, następnie w Powiatowej Radzie Narodowej na stanowisku architekta powiatowego. W roku 1960 zostaje przeniesiony na stanowisko dyrektora Zakładów Przemysłu Ziemniaczanego w Budowie, a po ich wybudowaniu i uruchomieniu zostaje dyrektorem ZPZ. Następnie pracuje w Zakładzie Usług Inwestycyjnych w Białymstoku, gdzie do jego zadań należy nadzór nad budowami w Łomży, Kolnie, Zambrowie. Pracował także w Głównym Biurze Studiów i Projektów Zaplecza Technicznego Motoryzacji – Pracowania w Łomży, której był kierownikiem. Od roku 1975 do 1982 był zastępcą dyrektora ds. technicznych Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich (obecnie PRI). W roku 1982 odszedł na emeryturę. W dwa lata później, w roku 1984 inicjuje powstanie w Łomży Rady Wojewódzkiej Naczelnej Organizacji Technicznej, a przy niej Zespołu Usług Technicznych. W NOT i zespole uzyskują szlify młode kadry inżynieryjno-techniczne.
Całe swoje dorosłe życie poświęcił budownictwu. Był zdolnym i dobrym inżynierem. Przy jego boku wyrosły dwa pokolenia inżynierów i techników budownictwa, którzy licznie przybyli, aby towarzyszyć mu w jego ostatniej drodze, drodze do wieczności. Zmarł 18 stycznia 1993 roku w dniu swoich urodzin. Pochowany został 21 stycznie 1993 r. na cmentarzu komunalnym w Łomży.
Łomża i Ziemia Łomżyńska wiele mu zawdzięcza. Dziesiątki budynków i obiektów powstało przy jego udziale. Wychował troje dzieci na porządnych ludzi, a dwóch synów poszło w ślady ojca. Są budowlańcami.
W środowisku budowlanym inżynier Tadeusz Wachowski cieszył się dużym szacunkiem, był uznanym autorytetem w dziedzinie budownictwa. To środowisko będzie go zawsze pamiętać.
inż. Jerzy Godlewski
Pożegnalne wspomnienie z tygodnika „Kontakty”, styczeń 1993 r.
