Semadeni Kacper

Semadeni Kacper (1799-1861), duchowny ewangelicki, mistrz cukiernictwa ze Szwajcarii. Przyjechał w 1821 r. z Płocka do Łomży i tam urodziła się jego najstarsza córka Anna Maria, późniejsza żona Józefa Semadeniego. Cukiernię prowadził też w Łomży jego brat Jakub (1787-1844), który potem przeniósł się do Warszawy. Kacper jako proboszcz łomżyński był powszechnie szanowany m.in. za wspieranie biednych i nieszczęśliwych, a w kościele ewangelickim umieszczono jego portret. Do Kacpra na naukę rzemiosła cukierniczego przysłano 16-letniego Antoniego Kazimierza Bliklego, późniejszego twórcę wielopokoleniowej firmy cukierniczej w Warszawie. Józef Semadeni po ślubie w 1842 r. z Anną Marią, córką Kacpra, przeniósł się do Łomży, do teścia. Po jej przedwczesnej śmierci (w wieku 36 lat) przeniósł się w 1857 do Warszawy. Kacper Semadeni przyjechał w 1827 z Łomży do Warszawy i otworzył cukiernię na parterze kamienicy u zbiegu Nowego Światu i Świętokrzyskiej (obecnie Nowy Świat 63). Jej stałymi bywalcami byli m.in. profesorowie szkół warszawskich. Później Kacper wrócił do Łomży, a prowadzenie cukierni przejął na kilka lat wspominany już wcześniej Józef Semadeni. Po nim cukiernię tę prowadził Antoni Semadeni (1802-1884) wraz z bratem Beniaminem Kacprem (1830-1898). Antoni kupił też w 1872 całą kamienicę, w 1862 kupił drugą cukiernię przy Marszałkowskiej róg Królewskiej, a także zbudował jeszcze fabrykę czekolady przy ul. Leszno 62. W 1875 r. został on pierwszym konsulem szwajcarskim w Warszawie (siedzibą konsula był wspomniany jego dom przy Nowym Świecie). W roku 1859 (lub 1865) Józef Semadeni przejął od Edwarda Bogumiła Strasburgera (ojca Leona Strasburgera) dawną cukiernię Lessla na brzegu Ogrodu Saskiego (ul. Królewska 10). Największą jej atrakcją była weranda wychodząca na ogród. Później prowadził ją Antoni Semadeni (który był szwagrem Józefa), a od 1875 Bernard Semadeni (1827-1892), który przeniósł się z Łomży i zasłynął w Warszawie jako mistrz cukiernictwa; m.in. w 1890 otrzymał medale za swoje wyroby.