Turlejski Jan

Turlejski Jan (1909 lub 1913-1941) – członek prezydium Powiatowego Komitetu Wykonawczego w Łomży, polski, białoruski i radziecki działacz komunistyczny, członek grupy inicjatywnej PPR, deputowany do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Białorusi (1939) i poseł do Rady Najwyższej ZSRR (1940–1941). Z wykształcenia był inżynierem hutnictwa, pracował jako urzędnik. Już w okresie II Rzeczypospolitej działał w ruchu komunistycznym, najpierw w Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” (od 1933), a później w KPP i Komunistycznym Związeku Młodzieży Polskiej. Po październikowych „wyborach” z 1939 r. znalazł się wśród ponad 900 przedstawicieli ludowych, którzy mieli zadecydować o włączeniu tzw. Zachodniej Białorusi w skład ZSRR.  13 grudnia 1939 mianowano go członkiem prezydium Powiatowego Komitetu Wykonawczego w Łomży. 24 marca 1940 kandydował w tzw. wyborach do Rady Najwyższej ZSRR, wybrano go wówczas deputowanym. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej ewakuował się wraz z Armią Czerwoną na wschód, gdzie wszedł w 1941 w skład tzw. grupy inicjatywnej PPR, która miała za zadanie odbudować w Polsce zniszczony ruch komunistyczny. Jego żoną była historyk Maria Turlejska. Imieniem Jana Turlejskiego nazwano w 1954 r. statek szkolny typu B-10/4. Jego imię do 1989 r.  nosiła obecna ulica Romana Dmowskiego w Łomży. Zginął 26 września 1941 w katastrofie lotniczej pod Wiaźmą w czasie próby przerzutu do Polski. Został pochowany pod Wiaźmą. (Za „Wikipedią”).